نبایدهای زندگی زناشویی (بخش اول)

۱- تخریب آبروی همسر نزد دیگران
برخی از زنان یا مردان به­ جای حفظ احترام و منزلت همسرشان و تکریم او، گفتار، کردار، صفات و یا هرکار او را با قول یا فعل یا از طریق ایماء و اشاره و کنایه تمسخر می­کنند و یا جلوی دیگران (به خصوص خانواده) دست می ­اندازند. یعنی شخصیت و جایگاه همسرشان را به دست خودشان، نزد دیگران تخریب و مخدوش می­کنند. حفظ اقتدار هر دو شریک زندگی بسیار ضروری مي‏باشد.

۲- حرمت شکنی نزد فرزندان
یکی از بارزترین مصادیق آزار روانی در خانواده، از بین بردن حرمت و احترام جایگاه پدر یا مادر است. برخوردهای اهانت ­آمیز و پرخاشگرانه از سوی زن یا مرد نزد فرزندان، نه تنها وجهه­ و اقتدار پدر یا مادر را در محیط خانواده مخدوش می­کند، بلکه باعث شکستن غرور و شخصیت او و لگد مال شدن عزت نفس ­اش می­شود. درحالی­که توصیه­ های دینی در راستای تقویت ارتباط عاطفی پدر و مادر در خانواده، به جهت حفظ استحکام بنیان خانواده و ممانعت از کجروی­ های اعضای­ خانواده می­باشد. اگر دریک­ خانواده با کوچکترین اختلاف بین زن و شوهر هرکدام سعی کنند حرمت دیگری را بشکنند تضمینی وجود ندارد که فرزندان حرمت آن‌ها را حفظ کنند.

۳- حرمت شکنی؛ فحاشی و هتاکی
گاه برخی از مردان یا زنان، اذیت و آزار را به مرحله­ بالاتری می‎رسانند و به­ جای سخنان احترام ­آمیز، از پاره­ ای الفاظ ناشایست، فحاشی و صفات تخریبی و زشت استفاده می‎کنند. تکرار این اعمال موجب می‎شود فرد (چه زن چه مرد) باور کند نزد همسر خویش جایگاه پست و پایینی دارد، در نتیجه رفتاری متناسب با آن، از خود بروز ‎دهد.

۴- عدم توجه به انتظارات همسر
محبت و صمیمیت در کانون خانواده، از طریق شناخت و توجه به خواسته‎ها و انتظارات همسر و در حد امکان تأمین آن­ها ایجاد می‎شود. برای این­کار می­توان از فرد مقابل سؤال کرد؛ آیا انتظارات او برآورده شده است؟ گاهی برخی از زنان، علیرغم آگاهی از حساسیت شوهر نسبت به انجام رفتاری خاص (مثلا آرایش غلیظ)، برای آزار و اذیت و رنجش خاطر او همان کار را انجام می­دهند. یا برعکس بعضی مردان رفتاری خلاف میل همسر خود انجام می­دهند (توجه به زنان غریبه). چگونه از كسی كه با او رفتار دوستانه ندارید، انتظار رفتار عاشقانه و صمیمی و بدون اشتباه دارید!
۵- تبعیض یا تحقیر خانواده همسر
اگر همسر فرد اول زندگی باشد، در این صورت خانواده او نیز باید برای همسر ارزشمند باشد. اگر زنی یا مردی بستگان خویش را برتر و بالاتر به حساب آورد و در مقابل، خانواده همسر را بیگانه فرض کند و راه را برای روابط با آنان مسدود کند، ممکن است فشارهای روانی زیادی بر همسرش وارد شود. از آن بدتر توهین به شان و منزلت اجتماعی خانواده همسر هنگام دعواست: «برو تو که بابات شغلش… بود»، «توام مث مادرت بلد نیستی یه غذا بپزی» و… یعنی برخی افراد وقتی از اشتباه همسرشان به ستوه می‌آیند، از مادر و پدر و اقوام او مایه می‌گذارند. در هر خانه­ ای که تحقیر حاکم باشد، راه تربیت بسته می­شود، زیرا تربیت عبارت است از استخراج خوبی­ ها و توانایی­ ها و استفاده از آن­ها در مسیر مطلوب.

۶- مقایسه همسر با سایرین
برخی افراد دائماً همسر خود را با همسر بستگان یا همکاران و دوستان خود مقایسه می‎کنند و در این شرایط تنها جنبه­ های منفی شوهر یا زن خود را دیده و آن­ها را برجسته می­کنند و خود نیز احساس کمبود و محرومیت در زندگی می­نمایند. درچنین شرایطی، به ­هیچ­وجه تفاوت‎های فردی و فرصت­های نابرابر افراد مورد توجه قرار نمی­گیرد. مقایسه يكي از آسيب هاي جدی است  كه مي­تواند  زندگي زناشويي را مورد تهديد قرار دهد. افراد از نظر وراثت و محيط و تربیت با يكديگر تفاوت دارند. مثلا فرد در رنگ پوست و رنگ چشم خود و نظاير آن دخالتي ندارد.

آدم قبل از ازدواج بايد چشمانش را كاملا باز كند، اما بعد از ازدواج بايد آن­ها را نيمه بسته نگاه دارد. اگر چنين مقايسه ­اي در دوران عقد و به­ ويژه ابتداي آن صورت گيرد، بيم آن مي­رود كه در مواردي زندگاني مشترك دست خوش تهديد قرار گيرد و در برخي موارد عقد به ازدواج نيانجامد، زيرا زنان در اين مسئله نسبت به مردان حساس­تر هستند و عده­ قابل ملاحظه­ اي از آن­ها نيز اين­گونه مسائل را از ياد نمي­برند. به هرحال تكرار و تداوم مقايسه كه معمولا با مذمت همسر همراه است، به قدري خطرناك است كه مي­تواند او را دچار اختلالات­ رواني و افسردگي سازد.