روزنامه: قحطی زمان در زندگی
قحطی زمان در زندگی
ما چنان درگیر کارهای روزمره خود هستیم که دیگر وقتی برای اندیشیدن پیدا نمی‌کنیم و آرامش خود را فدای آسایشمان می کنیم؛ در حقیقت این خطر وجود دارد که به بیگانگی از خود هم برسیم.
یکی از معضلات گم شدن احساس سعادت انسان امروز، همین «قحطی زمان» است؛ فرصت گپ زدن، دور هم نشستن، شام یا ناهار خوردن با یکدیگر (افراد خانواده) را از دست داده و به نوعی اسیر زمان شده‌ایم. درحقیقت زمان کمیاب نشده است، بلکه بیست و چهار ساعت شبانه‌روز همواره در اختیار ما بوده و خواهد بود؛ مسئله‌ای که فرق کرده چگونگی استفاده از زمان است. به‌طور حتم برای هرکاری وقت نداریم، ولی برای مهم‌ترین برنامه‌ها همیشه وقت کافی باید داشته باشیم. بیشتر افرادی که از نداشتن وقت کافی شکوه و گلایه می‌کنند، کارهای مهم و ضروری را قربانی کارهای غیرضروری می‌کنند.
زمان دو ویژگی خاص دارد؛ به‌صورت مساوی و یکسان بین همه تقسیم می شود و دیگر اینکه نمی‌توان مثل پول یا طلا آن‌را پس‌انداز کرد. اگر هر شبانه‌روز از این سرمایه بیست و چهار ساعته تا ثانیه آخر به بهترین شکل استفاده نکنیم، نمی‌توانیم مانده‌ای برای روز دیگر باقی بگذاریم.
متأسفانه اغلب انسان‌ها به زمان، بهای کمی می‌دهند و ارزش واقعی‌اش را آن‌طور که باید و شاید درک نمی‌کنند. اگر کسی به‌اموال ما دستبرد بزند، حساسیت بسیار تندی از خود نشان خواهیم داد، اما بیشتر مواقع به دیگران اجازه می‌دهیم که وقت و زمان ما را با مسائل غیرمهم و غیرضروری تلف کنند و اغلب خود نیز با آنها همدست می‌شویم.
زندگی، گنجینه‌ای گرانقیمت است، ولی ما فقط تلفش می‌کنیم و حتی قبل از آنکه بدانیم چیست، آن را هدر داده‌ایم. هر لحظه، گنج بزرگی است؛ پس گنجتان را مفت و بیهوده از دست ندهید. بدانید که زمان، منتظر هیچکس نمی‌ماند.
اصل مهم این است که ما هر روز را به بهترین شکل ممکن به پایان ببریم. ما «اکنون» را داریم؛ «دیروز» یک خاطره است و نمی‌توانیم آن‌را تغییر دهیم؛ فردا هم بیشتر یک خیال ذهنی است. اگر به فکر دیروز و نگران فردا باشیم، ممکن است بخش بزرگی از زندگی را که در زمان حال وجود دارد، از دست بدهیم.
ما به جای آنکه از لحظات امروز زندگی خود لذت ببریم، نقشه‌هایمان را برای آینده می‌کشیم. زیستن در زمان حال بدین معناست که ما از هرکاری که در حال انجامش هستیم به‌خاطر خود آن‌کار لذت ببریم و نه اینکه تنها به‌دنبال هدف نهایی آن باشیم.
زمان برای هیچکس صبر نمی‌کند؛ قدر هر لحظه را بدانیم و به معنای واقعی کلمه زندگی کنیم. باید باور داشته باشیم که توانایی آفریدن زیباترین زندگی را داریم؛ سپس با این باور زیبا، شیرین‌ترین لحظات را برای خود و اطرافیان مهیا سازیم.
