لحظه‌ی حال
چگونگی زندگی در لحظه‌ی حال به ما مربوط است. اگر آن را آموختیم، در حقیقت، لحظه دیگری وجود ندارد که بتوانیم در آن زندگی کنیم. تنها حالاست که وجود دارد یعنی لحظه‌ی حال. آینده هم لحظه‌ی حال دیگری است که وقتی برسد، در آن زندگی خواهیم کرد. مساله این است که بیشتر ما، از نظر عادت فرهنگی، بر روی «حالا» و لحظه‌ی حال، تأکید نمیکنیم. ما معمولا یاد نگرفته‌ايم از روند زندگي خويش و لحظه‌ی حال خرسند باشيم و آنقدر دنبال: شغل، درآمد، فرزندان، بازنشستگي و غيره هستیم كه اگر همه آنها را كنار هم بگذاريم، متوجه ميشويم كه در واقع هميشه خود را براي پايان زندگي خويش آماده کرده‌ایم.
علت اين بي‌توجهی به لحظه‌ی حال، مصرف‌گرايي است. اغلب ما به باور كرده‌ايم اگر فلان اتومبيل، خانه، شغل، وسايل منزل و موقعيت را داشته باشيم به هدفمان رسيده‌ايم، ازاینرو همواره به دنبال به دست آوردن آنها هستيم، به طوري كه هدف ما به جاي زندگي كردن در لحظه‌ی حال، داشتن و به دست آوردن ماديات زياد و موقعيت‌هاي بالاتر است. مصرف‌گرايي باعث شده زمان خوشحالی خود را به تعویق بیاندازیم تا…
– همسر مناسب پيدا كنیم
– بچه‌هايمان ازدواج كنند
– بچه‌هايمان در تحصيل موفق شوند
– شغلي مناسب و با درآمد كافي به دست آوریم
– اتومبيل داشته باشیم
– خانه داشته باشيم
– پول حسابی جمع کنیم
ولي واقعيت‌ها و آمار و مطالعات نشان ميدهد، وقتي خانه و اتومبيل خريديم، شغل مناسبي به دست آورديم و به ساير آرزوهایمان هم رسيديم، اغلب خوشحال نيستیم، كه دليل آن عدم حضور در لحظه‌ی حال است، زيرا زندگي فقط در لحظه‌ی حال وجود دارد و اگر مهارت حضور در لحظه‌ی حال را نداشته باشيم، حقيقتاً زنده نيستيم. براي داشتن لحظات سرشار از شادماني حقيقي بايد:
– خودمان باشيم، نه كپي اين و آن
– خود را دوست بداریم، به خود احترام بگذاریم و زندگي را ضيافتي بزرگ بدانیم كه خداوند ما را به آن دعوت كرده است
دوری جستن از لحظه‌ی حال، در فرهنگ ما، تقریباً مثل نوعی ترس است که همواره در هر شرایطی زمان حال را فدای آینده میکنیم، و اغلب با این طرز تفکر، نه تنها از انرژی موجود در شادی‌های لحظه‌ی حال دوری می‌جوییم، بلکه وقتی زمان آینده هم فرا برسد (تبدیل به زمان حال شود) دوباره ما ظرفیت آن را برای تدارک آینده بعدی مصرف خواهیم کرد. یعنی مدام بسیاری از کارهایی که باید امروز انجام دهیم و دنیا پتانسیل آن را برایمان فراهم کرده بیخود و بی‌جهت و به بهانه‌های واهی به فردا موکول میکنیم و فرداها همچنان تداوم دارند (ولی نه همیشه).
واحد گذر زمان؛ در لحظه‌ی حال است، که میتواند زیباترین تجارب را برایمان رقم زند؛ مشروط بر این‌که اجازه دهیم در آن غرق شویم، و از انرژی ذاتی آن نهایت بهره را ببریم و گذشته را به فراموشی بسپاریم. آینده به موقع میرسد. آرزوها، امیدها و افسوس خوردن‌ها، عادیترین و خطرناکترین تاکتیک‌ها، برای تخریب و انهدام لحظه‌های زمان حال به شمار میآیند.
لحظه‌ی حال هديه الهي است
