تهاجم: در این شیوه همسران با سرزنش یا محکوم کردن یکدیگر، و مقصر نشان دادن طرف مقابل به هم ضربه می‌زنند. وقتی هم طرف مقابل عقب‌نشینی کرد، فکر می‌کنند برنده شده‌اند، ولی در واقع باخته‌اند؛ چون در ایجاد ارتباط شکست خورده‌اند و صمیمیت را از دست داده‌اند.
قهر: یکی از راه‌های ستیزهای زناشویی و مشاجره بین زوجهاست که به جنگ سرد خانوادگی مشهور می‌باشد. در این حالت فرد می‌خواهد همسرش را با سکوت و کم محلی تنبیه کند و ممکن است از چند ساعت تا چند روز یا چند هفته طول بکشد. گاه به آرامش کوتاه مدت و صلح ظاهری هم می‌رسند. حتا در برخی موارد هر دو طرف اقدام به قهر و کم محلی به یکدیگر می‌کنند.
فریب: این حالت بیشتر مخصوص خانمهاست. طوری‌که برای اجتناب از صدمات احتمالی بعدی دست به تمارض زده، وانمود می‌کنند مشکلی وجود ندارد و با لبخندی مصنوعی و ساختگی تظاهر به خوشحالی و رضایت می‌کنند. این رفتار نشان و حکایت از طوفانی سهمگین دارد.
کوتاه آمدن: در این وضعیت، فرد از ترس جار و جنجال و کشمکش‌های بیشتر بعدی به جای بحث کردن کوتاه آمده، تقصیر را به گردن می‌گیرد و درحقیقت خود را فدا می‌کند. این روش نیز در طولانی مدت به صورت بیماری‌های مختلف روانی و رفتاری بروز می‌کند.
مشاجره: روشی بسیار مرسوم و عادی که همه‌ی زن و شوهرها در زندگی زناشویی آن را تجربه می‌کنند. بحث از موضوعی غالبا ساده شروع می‌شود و در ادامه به مشاجره‌ی لفظی، جدل، دعوا، پرت کردن اشیا، توهین و فحاشی و گاه درگیری فیزیکی می‌انجامد.
فرزندان همواره والدین خود را برترین الگو می‌دانند و سعی در شبیه سازی مستقیم یا غیرمستقیم اعمال ایشان در طول زندگی حال و آینده خود دارند، این موضوع نیز اهمیت دارد که مشاجرات پدر و مادر، ستیزهای زناشویی و سردی بیش از حد در روابط مخرب و زیان بار بوده و در موارد حاد به طلاق و جدایی منجر می‌گردد.
