حسادت سراغ همه میرود
حسادت سراغ همه میرود. کمتر کسی ميتواند ادعا کند که در طول زندگی خود اصلاً حسودي نكرده است، اما مسأله مهم چگونگی برخورد با این حس ویرانگر می باشد. حسادت، احساسي منفی است كه به ما دست ميدهد و بیشتر با اندوه و نارضایتی همراه میباشد. انسان همواره علاقمند به پیشرفت و تکامل بوده و هست و ضمیر ناخودآگاه به این موضوع آگاه است و برای آن تلاش می نماید.
كساني كه در اثر خود کم بینی، شخصيتشان را ناچيز ميپندارند، پیشرفت و موفقیت اطرافیان را مورد حمله قرار داده و تمام توانشان را برای از بین بردن آن به کار میگیرند. ویروس حسادت، شخص حسود را همچون خوره از درون نابود میکند و به دیگران نیز آسيب هاي جدي خواهد رساند. حسادت وقتی به وجود می آید که كسي احساس کند، آنچه دارد، کمتر از آن چیزی است که باید داشته باشد. انسان به چيزي حسودی میکند که برایش ارزش دارد. کسی که حوصله کار با کامپیوتر را ندارد به یک متخصص كامپيوتر حسودی نميکند.
مسأله این نیست که یک خانواده در فقر و بدبختی دست و پا بزند و دیگری ثروت زيادي داشته باشد. حسادت گاهي به خاطر این است که ديگري چيزي بيشتر از من دارد؛ به عنوان مثال، آدم حسودي كه يك ماشين آخرين مدل دارد به كسي كه دو ماشین مدل بالا دارد حسادت ميكند. (شايد چندان از پولدارها خوشمان نيايد و برخي اوقات از زور ناراحتي، آنان را نُزول خور و كلاهبردار خطاب كنيم، ولي در خلوت، دلمان ميخواهد که ما نیز به نحوی پولدار شويم). آيا اين طبيعت انسان است يا شرايط باعث ميشود که اين گونه رفتار كنيم؟
چنين طرز فكري برخلاف منافع خودمان است. (چون میل به بهتر زیستن ریشه در همه امیال مادی ما دارد). اگر ثروت کسی، مانع خوشحال بودن ما میشود، به این دلیل است که نتوانسته ايم حسادت خود را مهار کنیم. تا زمانی که طرز تفکرمان را تغییر ندهیم، زندگی پُرباری نخواهیم داشت. متأسفانه به داشته هایمان كمتر توجه ميكنيم، و بیشتر تمرکزمان بر دارایی دیگران است. این مسأله بغرنج، ایجاد ناراحتی و احساسات منفی کرده، ما را برده خود میسازد. حال چگونه احساس آزادي و آرامش كنيم، وقتی خوشحاليمان در گرو این است که بیشتر از دیگران داشته باشیم؟
هنگامي كه احساس ناامني ميكنيم، حسادت در تاريكي كمين میکند و آماده ميشود تا به ما هجوم بياورد. دايره تاثير حسادت، نامحدود است و ميتواند رابطه زوج‌ها، همكاران، دوستان، شركا و… را خدشه دار كند.
حسادت همچون شعله افكني قلب انسان را به آتش ميكشد
حسادت يك ویژگی رفتاری و شخصیتی ارثی نیست؛ به همین دلیل با ایجاد و اجرای راهکارهای مناسب در خانواده و اجتماع میتوان مانع پیشرفت و حتا پيدايش آن شد. بد نیست بدانید که بيشتر، عوامل محیطی، دوران کودکی و بلوغ باعث تشدید حسادت میشوند. شكل حاد حسادت باعث بروز پرخاشگری نسبت به طرف مقابل میشود.
۱- کسانی بیشتر حسادت میکنند که توانمندی های خودشان را دست کم میگیرند.
۲- افرادی که خودشان را توانا میدانند، ممکن است به موقعیت والای دیگران غبطه بخورند.
۳- هرچه پایگاه اجتماعی افراد به هم نزدیکتر باشد، بیشتر به یکدیگر حسادت میکنند.
آثار حسادت را میتوان به چهار گروه تقسیم کرد
آثار روانی:
تأثیری که بر حالات روانی و خُلق و خُوي فرد میگذارد؛ در او به صورت یک عُقده ظاهر میشود.
آثار رفتاری:
شخص را وادار به صدمه زدن میکند؛ مانند: بدگویی، افترا، گروکشی اطلاعات، چوب لای چرخ گذاشتن و…
آثار ذهنی:
حسادت مانند هر احساس منفی دیگری، نيروي مُختل كننده از خود تولید میکند.
آثار اجتماعی:
به طور معمول باعث میشود که شخص در نزد ديگران كم ارزش جلوه كند.
راهکارهای درمان حسادت
در درجه اول، باید نحوه تفکر و نگرشمان را تغییر دهیم و اثرات منفی حسادت را به خود یادآوری کنیم. حسود نبودن منافع زيادي دارد. منافعی؛ مانند یک زندگی توأم با آسایش و آرامش. میباید متذکر شد که حسادت يكي از معدود احساسات منفي است كه به راحتي موجب سلب آسايش و آرامش میگردد و به سُست شدن پايه هاي خوشي و خوشبختي انسان منتهي ميشود.
بهتر است وقتی عنصر حسادت در وجودمان به غليان مي افتد، سعي نماییم زشتی این حس را به یاد آوریم؛ به نعمت ها و امتیازها، داشته ها و نقاط مثبتمان توجه کنیم؛ بر ارزش ها تعمق کرده، كلاهمان را قاضي نماییم و از خود بپرسیم: اين موضوعي كه فکرمان را مشغول كرده است چه ارزشي براي ما دارد؟ پرهيز از رقابت های بیثمر يا مديريت آنها و شناخت توانایی های بالقوه شخصيتمان، از ديگر راهكارهاي موثر در تعديل حس حسادت است.
حسادت سد بزرگي بر سر راه خوشبختي است
غبطه با حسادت تفاوت دارد
طالب برخورداري از نعمت و سعادت دیگران بودن، بدون آرزوی زوال آنان را غبطه گويند. شايد بتوان گفت که حسادت و غبطه هر دو، احساساتی شبيه به هم را برميانگيزند كه جهتشان فرق میکند. در واقع حسادت به سمت شخص دیگري است، اما غبطه به سمت خود است. به عنوان مثال ما وقتی به شخصی خوش اندام حسادت میکنیم، در دل میگوییم: «ای کاش زیبایی اش زایل شود»، اما وقتی غبطه میخوریم، در دل میگوییم: «باید ورزش کنم و مراقب تغذیه ام باشم تا تناسب اندامی مثل او پیدا کنم».
