قحطی زمان :
ما چنان درگیر کارهای روزمره‌ی خود هستیم که دیگر وقتی برای اندیشیدن پیدا نمیکنیم؛ آرامش خود را فدای آسایش‌مان مي‌کنیم؛ در حقیقت این خطر وجود دارد که به بیگانگی از خود هم برسیم. یکی از معضلات گم شدن احساس سعادت انسان امروز، همین «قحطی زمان» است؛ فرصت گپ زدن، دور هم نشستن و شام يا ناهار خوردن با يكدیگر (افراد خانواده) را از دست داده، به نوعي اسیر زمان شده‌ایم. درحقیقت زمان کمیاب نشده است، بلکه بیست و چهار ساعت شبانه‌روز همواره در اختیار ما بوده و خواهد بود؛ مسأله‌ای که فرق کرده چگونگی استفاده از زمان است. به طور حتم برای هرکاری وقت نداريم، ولی برای مهمترین برنامه‌ها همیشه وقت کافی باید داشته باشیم. بیشتر افرادی که از نداشتن وقت كافي شکوه و گلایه میکنند، کارهای مهم و ضروری را قربانی کارهای غيرضروری میکنند.
زمان دو ویژگی خاص دارد؛ به صورت مساوی و یکسان بین همه تقسیم میشود و دیگر این که نمیتوان مثل پول یا طلا آنرا پس انداز نمود. اگر هر شبانه روز از این سرمایه‌ی بیست و چهار ساعته تا ثانیه‌ي آخر به بهترین شکل استفاده نکنیم، نمیتوانیم مانده‌ای برای روز دیگر باقی بگذاریم. متأسفانه اغلب انسان‌ها به زمان، بهای کمی ميدهند و ارزش واقعی‌اش را آن طور که باید و شاید درک نمیکنند. اگر کسی به اموال ما دستبرد بزند، حساسیت بسیار تندی از خود نشان خواهیم داد، اما بیشتر مواقع به دیگران اجازه میدهیم که وقت و زمان ما را با مسایل غیرمهم و غیرضروری تلف کنند و اغلب خود نیز با آن‌ها هم دست میشویم.
زندگي، گنجينه‌اي گرانقيمت است، ولي ما فقط تلفاش ميكنيم و حتا قبل از آن كه بدانيم چيست، آن را هدر داده‌ايم. هر لحظه، گنج بزرگي است؛ پس گنجتان را مفت و بیهوده از دست ندهيد. بدانید که زمان، منتظر هيچكس نميماند. اصل مهم اين است كه ما هر روز را به بهترين شكل ممكن به پايان ببريم. ما اکنون را داریم؛ دیروز یک خاطره است و نمیتوانیم آنرا تغییر دهیم؛ فردا هم بيشتر یک خیال ذهني است. اگر به فكر دیروز و نگران فردا باشیم، ممکن است بخش بزرگی از زندگی را، که در زمان حال وجود دارد، از دست بدهیم.
ما به جای آنکه از لحظات امروز زندگی خود لذت ببریم، نقشه‌هامان را برای آینده می‌کشیم. زیستن در زمان حال بدین معناست که ما از هرکاری که در حال انجامش هستیم به خاطر خود آن کار لذت ببریم و نه این که تنها به دنبال هدف نهایی آن باشیم. زمان براي هيچكس صبر نميكند؛ قدر هر لحظه را بدانيم و به معنای واقعی کلمه زندگی کنیم. باید باورداشته باشیم که توانایی آفریدن زیباترین زندگی را داریم؛ سپس با این باور زيبا، شیرین‌ترین لحظات را برای خود و اطرافیان مهیا سازیم.
