قحطی زمان

هنر مدیریت زمان جنبه­ ضروری­ دادن به­ کارهای مهم در برنامه ­ریزی روزانه است. کارهای مهم از کجا سرچشمه می­گیرند؟ باید گفت که با توجه به­ روحیه، دیدگاه،  ارزش­ها و نیازهای درونی هر انسانی متفاوت است؛ این ارزش­ ها به­ طور یقین در درون ما وجود دارند فقط  باید آن­ها را مورد شناسایی قرار داد. ما چنان درگیر کارهای روزمره­ خود هستیم که دیگر وقتی برای اندیشیدن پیدا نمی­کنیم؛ آرامش­ خود را فدای آسایش­مان مي­کنیم؛ در حقیقت این خطر وجود دارد که به بیگانگی از خود هم برسیم.

یکی از معضلات گم شدن احساس سعادت انسان امروز، همین «قحطی زمان» است؛ فرصت گپ ­زدن، دور هم نشستن و شام يا ناهار خوردن با يكدیگر را از دست داده­، به­­ نوعي اسیر زمان شده ­ایم. درحقیقت زمان کمیاب نشده است، بلکه بیست و چهار ساعت شبانه ­روز همواره در اختیار ما بوده و خواهد بود؛ مسأله­ ای که فرق کرده چگونگی استفاده از زمان است. به­ طور­حتم برای هرکاری وقت نداريم، ولی برای مهم­ترین­ برنامه ­ها همیشه وقت­ کافی باید داشته باشیم (قانون­ پارتو). بیش­تر افرادی­ که از نداشتن وقت­ كافي شکوه   می­کنند، کارهای مهم و ضروری را قربانی کارهای غيرضروری می­کنند.

زمان به ­صورت مساوی و یکسان بین همه تقسیم می­شود و نمی­توان مثل پول یا طلا آن­را پس­ انداز نمود. اگر هرشبانه­ روز از این سرمایه­ بیست و چهار­ ساعته تا ثانیه­ آخر به ­بهترین شکل استفاده ­نکنیم، نمی­توانیم مانده ­ای برای روز دیگر باقی بگذاریم. متأسفانه اغلب انسان­ها به­ زمان، بهای کمی مي­دهند و ارزش واقعی ­اش را آن­طور که باید و شاید درک نمی­کنند. اگر کسی به ­اموال ما دستبرد بزند، حساسیت بسیار تندی از خود نشان خواهیم­ داد، اما بیش­تر مواقع به دیگران اجازه می­دهیم که وقت و زمان ما را با مسایل غیرمهم و غیرضروری تلف کنند و اغلب خود نیز با آن­ها هم­ دست می­شویم.

زندگي، گنجينه­ اي گران­قيمت است، ولي ما فقط تلف ­اش مي­كنيم و حتا قبل از آن­كه بدانيم چيست، آن­را هدر داده ­ايم.ه رلحظه، گنج بزرگي­ست؛ پس گنج­تان را مفت و بیهوده از دست ندهيد. بدانید که زمان، منتظر هيچ­كس نمي­ماند.

                                                                        ((بر زمان حال تمرکزکن، نه دیروز نه فردا))