آموزشگاه خشونت

آموختن خشونت در خانواده اصلی انکارناپذیر است. فرزندان بیش از پیروی از حرف­های پدر و مادر (نصیحت پذیری)، رفتار آنان را الگوی خود قرار می­دهند. ارزيابي كارشناسان نشان مي­دهد كودكاني كه شاهد خشونت بين والدينشان هستند، بيش از ساير كودكان دچار مشكلات روحي می‌شوند و ميزان بروز پرخاشگري و حتي بزهكاري در آنان بسيار زياد است. در موارد زیاد به ­طور ناخواسته کودک خود را عامل اختلاف پدر و مادر دانسته و به نوعی احساس گناه می­کند.

برای بسیاری از کودکان خانواده آموزشگاه خشونت است. اگر خشونت پدر و مادر یا هر دوی آن­ها همزمان شود، تاثیر آن در زندگی آینده فرزندان به طور قابل توجهی افزایش می­یابد. پژوهش­ ها نشان می­دهد کسانی که چنین وضعی داشته ­اند و هر دو خشونت را تجربه کرده­ اند در بزرگسالی تبدیل به افرادی خشن­ شده­اند. معمولا مردانی که با همسرشان خشونت زیادی به خرج می­دهند اغلب کسانی هستند که در کودکی توسط مادر خود مورد بد رفتاری کلامی یا جسمانی قرار گرفته ­اند.

برخی زنان هنگامی که از جانب شوهر خود مورد بی­ مهری و خشونت قرار می­گیرند و عواطف ­شان سرکوب می­شود، تلافی نارضایتی خود را به صورت عصبانیت سر فرزندان خود خالی می­کنند. اگر ­خشونت والدین را به حساب طرز رفتار آن­ها بگذاریم، می­توان آن­را به ­صورت یک رابطه­ موثر هم در نظر گرفت، که تاثیرش روی کودکان هم به­ صورت مستقیم و هم غیرمستقیم در غالب رفتاری تهاجمی یا اختلال در احساسات، کاملا واضح و ثابت شده است. خشونت بین والدین؛ برابری و توازن قدرت را از بین برده و ساختار خانواده که در شرایط عادی شامل پدر و مادر و فرزندان است را مخدوش میکند.