سرعت عمل در زندگی

سرعت عمل در زندگی:

رسیدن به موفقیت‌های بزرگ نیازمند برداشتن گام‌های استوار، مصمم و سنجیده است. وقتی ما تبدیل به فردی عمل‌گرا شویم در حقیقت اصل حرکتی موفقیت را فعال کرده‌اید. این قانون بیان می‌کند که حجم عظیمی از انرژی برای غلبه بر اینرسی سکون و آغار حرکت لازم است. ولی بعد از حرکت به انرژی چندانی جهت ادامه حرکت و حفظ پایداری نیاز نداریم. خبر جالب توجه این‌که هر چه سریعتر حرکت کنیم، انرژی بیشتری به چنگ خواهیم و احساس اثر موثرتری خواهیم نمود. از اینرو هر چه سریعتر حرکت نماییم نه تنها تجارب بیشتری کسب می‌کنیم، بیشتر می‌آموزیم و احساس شایستگی، ارزشمندی و ارجمندی زیادتری خواهیم نمود.

نکته جالب حس ضرورتی است که به‌شکلی خودکار ما را روی ریل سرعت مسیر اهداف‌مان هدایت می‌کند. مسلما هر چه سریعتر کار کنید بیشتر هم به‌دست می‌آورید که به افزایش اعنماد به‌نفس، عزت به‌نفس و غرور بهنجار و احترام به خود منجر می‌شود (دقت کنید سرعت با عجله و شتاب دو مقوله و مفهوم متفاوت هستند).

مهمترین موضوع در ارزیابی شخصیت کاری و موفقیت انسان انجام امور مهم در اسرع وقت و با کیفیت مطلوب است. یکی از راه‌های ساده ولی بسیار قدرتمند، بارها و بارها تکرار جمله‌ی: همین حالا از جا بلند شو – یالله همین الان شروع کن. اگر در مسیر موفقیت دلسرد شده‌ایم یا جریان ذهنی ما سمت و سویی منفی به خود گرفته است جملاتی با مفهوم مشابه را برای تلقین به‌خود به‌کار ببرید: بلندشو، از پا نیفت، زود‌باش. فراموش نکنیم تمرین ما را کامل می‌کند. گام اول را محکم و استوار بردارید.

بیشتر مردم در جنبه‌های مختلف سرمایه‌گزاری مادی می‌کنند، یا حداقل به فکر آن هستند یا سعی دارند در جهت دستیابی به فرصت‌های تازه مادی گام بردارند. ولی کمتر کسی حاضر است در جنبه‌های روانی و غیرمادی زندگی‌اش سرمایه‌گزاری کند و اگر هم چنین‌کاری کند باز‌هم با نگاهی مادی و کاسب کارانه است. درصورتی‌که هر‌یک از ما، به‌عنوان انسان، نیازمند تقویت زیرساخت‌های ذهنی و توانمندی‌های روانی خودمان هستیم، که این مهم از طرق مختلف قابل اکتساب است.

مطالعه و آموزش از شیوه‌های مطلوب برای ارتقاء سطح فکر و تغییر الگوهای ذهنی است. ولی یک روش کارآمد دیگر که بسیاری از مردان و زنان و نامداران موفق دنیا از آن بهره برده‌اند، شاگردی کردن در جوار یک مربی و استاد و بهره‌مند شدن از مواهب مثبت روانی او می‌باشد.

مربی کسی است که توانایی هدایت روانی و ارشاد اخلاقی ما را دارد و در هنگام ناتوانی‌ها، ضعف‌ها، نداری‌ها، شکست‌ها، ناکامی‌ها، کاستی‌ها، ندانم‌کاری‌ها، حماقت‌ها و… مرشد و راهنمای ماست. در‌حقیقت وقت صرف کردن و هم‌جواری با مربی و در‌کنار او ماندن نوعی سرمایه‌گزاری است. حتی گل‌ریزان کردن به پای مربی و او را از مواهب دنیوی بی‌نیاز ساختن هم سرمایه‌گزاری معنوی محسوب می‌شود.

یادمان باشد که انسان (من و شما) بیش از آن‌که وابسته به عناصر مادی دنیای پیرامون خود باشیم، وابسته به عناصر معنوی و روانی و چارچوب‌های ذهنی خود‌مان هستیم. درحقیقت یعنی مولفه‌هایی همچون عزت نفس، اعتماد به‌نفس، ترس‌های درون، آستانه اضطراب‌، باورهای ذهنی و… که زاویه نگاه ما به‌ دنیا را تعیین می‌کنند، زیربنای اصلی شکل‌دهی مسیر حرکت ما به‌سمت موفقیت یا دوری از آن می‌باشد.