هیچ جامعه‌ای نمیتواند ادعای سلامت کند. چنانچه از خانواده‌هایی سالم برخوردار نباشد. خانواده سالم مامن و محل آرامش و مهد احساس امنیت انسان است و تا روزی که هر فرزندی به استقلال برسد و تشکیل خانواده دهد، از پیکره خانواده و مزایای آن بهرمند میشود و حتی پس از جدا شدن از خانواده، کانون خانوادگی همچنان باید به عنوان پناهگاه و دژ محکمی برای زنان و مردان جوان باقی بماند و در موارد لزوم به آنها انرژی معنوی مثبت و سازنده تزریق نماید، یعنی باید کانون خانواده موقعیت ممتاز خود را برای حمایت مادی، معنوی، عاطفی حفظ کند.
خانواده ماشین تولید کودک، تغذیه و نگهداری از آن نیست. بسیاری از مکارم اخلاقی و آداب و روابط صحیح اجتماعی در کانون خانواده آموزش داده میشود، صرف تربیت با استفاده از الگوهای غربی باعث بروز مشکلات و ناملایماتی در خانواده‌ها میگردد. باید توجه داشت اغلب روش‌های اخلاقی فوق صرفا در همان فضا و مکان (جامعه غربی) با زیرساخت‌های فرهنگی خاص آن جوامع کاربرد دارد.
پدران و مادران ایرانی باید با شناخت ظرفیت‌های تربیتی موجود در فرهنگ غنی اسلامی و ایرانی به اِعمال رویکردها و الگوهای تازه و بالنده اقدام کنند تا به پیوندهای استوار خانوادگی دست یابند، که خود منشاء معجزات بسیاری در مسایل انسانی است، مفهوم این است که سُست بودن پیوندهای اخلاقی خانواده، پیکره‌های خانواده سالم را با تخریب و انهدام روبرو میسازد. خانواده به ویژه مادران نه تنها همواره باید در تعقیب جریان تربیتی و تزکیه فرزندان باشند بلکه فرزندان منحرف را نیز باید با مراقبت و مواظبت و صبر و شکیبایی اسباب تهذیب و تادیبشان را فراهم سازند.
نظارت و مراقبت والدین و حساسیت داشتن به رفتار و اَعمال و رفت و آمد فرزندان یکی از سازوکارهای پیشگیری موثر میباشد البته افراط و تفریط هر دو مخربند (چه آزادی و بی بند و باری و چه سختگیری‌های بیاندازه) حفظ اعتدال در روابط و محدودیت های فرزندان از اعم وظایف پدران و مادران است. همانگونه که فرهنگ‌ها و باورها و سازوکارهای زیربنایی و بالطبع روابط اجتماعی رفت و آمدها و کنش و واکنش‌های افراد هر جامعه‌ای با دیگری مختلف است، درنتیجه روش‌های تربیتی و پرورشی خانواده سالم نیز باید با توجه به نوع فرهنگ اجتماعی آن باشد. الگوبرداری از جوامع دیگر (به ویژه غربی) میتواند مخرب و خطرساز باشد. به خصوص که امکان دارد در جوانان پارادوکس اعتقادی ایجاد کند.
اگر به تعریف و تشبیه سمبلیک خانواده سالم به عنوان دژی محکم و استوار نگاهی دقیقتر بیاندازیم این مفهوم آشکار میگردد؛ که منظور از دژ جایی است که انسان در آن احساس آرامش و امنیت میکند. در گذشته‌های دور انسانها در قلعه‌هایی زندگی میکردند تا از تجاوز اشرار، قبایل بدوی، حیوانات وحشی، بلایای طبیعی، سیل، طوفان و… درامان باشند.
