گمان خیر

اگر آدمی بر انجام کاری که انجام می­دهد تمرکز کند احساس شادی و سرمستی خواهد نمود. لازم نیست مثل شعبده­ بازها حقه­ ای بزنیم یا دوره­ آموزشی خاصی ببینیم، کافی است که جریان­ های ورودی به ذهن­مان را محدود کنیم و از رفتن به گذشته یا آینده پرهیز نماییم.

البته زندگی در لحظه­ حال بعضی اوقات کمی خلط مطلب ایجاد می­کند، یعنی بسیاری افراد تصور می­کنند قرار است همه چیز را به فراموشی سپارند و فقط به فکر حال حاضر باشند و دم را غنیمت بدانند؛ مثل اگزیستانسیالیست­ها، که فلسفه­­ پوچی­گری داشتند و فیلسوف­شان «کی­یرکگارد» بود. ولی واقعیت این گونه نیست ما از گذشته توشه­ ای داریم که از مسیر حال می­خواهیم به آینده­ ای روشن برسیم.

چه سوظن، چه حسن­ ظن، هردو مفاهیمی انتزاعی هستند. اساسا ظن درکی نفسانی است. ما براساس زمینه­ ذهنی خود به­ سوی ظن بد می­رویم یا ظن خوب. اگر جهان را برپایه­ بدبینی ببینیم، آثارش بدگمانی، سوظن و امثالهم است، ولی اگر نگاه­مان براساس خوش­بینی باشد پایه­ آن گمان خیر است که موجب به­ وجود آمدن منبع انرژی مثبت در انسان می­گردد.

چون دنیا درحال گذر می­باشد و بد و خوبش هم می­گذرد، پس بهتر است عینک بدبینی را از چشمان خود برداریم و از ظرفیت و پتانسیل فرصت­ هایی که برایمان پیش می­آید استفاده کنیم. بستن ذهن بر روی افکار منفی و حقیر یکی از کارهای مهمی است که می­توانیم انجام دهیم.