اگر اعضای خانواده و والدین قادر به ایجاد محیطی امن برای فرزندان نباشند، شاید کسانی در خارج از محیط خانه بتوانند امنیت کودکان را تأمین کنند. یعنی در صورت عدم تفاهم والدین یا عدم امکان تغییر ماهیت رابطه حاکم بر آنها و تداوم جو تشنج و خشونت، نفوذ افرادي تاثیرگذار و مثبت بر محيط خانواده می‌تواند کمک بزرگی محسوب شود.
پدیده شوم خشونت در خانواده پیامدهای غیرقابل جبرانی بر کودکان دارد و بر رشد آنها در هر برهه سني كه باشند تأثيری مخرب و منفي ميگذارد. برهمین اساس هرچه سن کودک کمتر باشد اين اثر عمیق‌تر خواهد بود. رفتار والدین برای فرزندان همه چیز است؛ درس اخلاق و سازندگی یا ویرانگری. طفل در خردسالی محبت، تایید، وفاداری، خلوص، شهامت، ادب، تواضع، عزت نفس، راستگویی، درستکاری، پشتکار، سربلندی، شرافت، صداقت، را از آنان فرا میگیرد. درحقیقت رفتار فرزندان انعکاسی از رفتار والدین است.
بر این اساس پدران و مادران در برابر رفتار شخصی خودشان و هر آنچه که به فرزندان یاد میدهند، مسوولند، چون موجبات رشد و یا سقوط شخصیت فرزندان را فراهم میآورند. یکی از راه‌های حفاظت از کودک، بهبود رابطه والدین، برقراری توازن و ترمیم رابطه آن دو (زن و مرد) است. حل مشکلات فی مابین، رساندن زن و شوهر به یک تفاهم پایدار و درک متقابل از رابطه دوسویه میباشد.
ممنونم بابت مقاله مفیدتون ، اگر والدین به خصوص مادر ها نتونن رابطه ای دوستانه با فرزندشون داشته باشن ، خود به خود بچه ها به محیطی غیر از خونه پناه میبرن و میتونه همراه با مشکلات زیادی باشه … سپاس از مطلبتون مثل همیشه مفید
ارتباط بین والدین و فرزندان امر بسیار مهمی است.