نگاه انسان به وقایع؛ چگونگی زندگی او را مشخص میکند، به عبارتی مثبت اندیشی و زندگی از باورهای ما نشأت میگیرد. باورها و اعتقادات هر کسی و نوع برداشتی که از زندگی دارد، تا حد زیادی میتواند او را به سوی خوشبختی یا بدبختی سوق دهد؛ درواقع هر اتفاقی که در زندگی پیش میآید از نظر ما یا خوشایند است یا ناخوشایند و هر موضوعی بالقوه میتواند باعث خوشحالي یا ناراحتی ما شود؛ اما در این میان مثبت اندیشی کمک میکند تا بتوانیم تغییرات موثری در رفتار، گفتار و به طوركلي زندگیمان ایجاد کنیم.
بیشتر مردم فقط بديها و سختيها را ميبينند یا غصه مسایلی را ميخورند كه هیچ ارزشی ندارند. نسخه رايج جامعه از آن كساني است كه فقط از بدبختيها دم ميزنند.
همه ما تمایل داریم فراموش کنیم که خوشبختي نتیجه بهدست آوردن نداشته ها نیست؛ بلکه درك و قدرداني از داشته هاست.اگر به تمام روزهاي زندگی مان فکر کرده و آنها را مرور کنیم، در مي يابيم که: لحظات خوشایند و لذتبخش زندگی ما بيشتر از وقايع بد بوده اند؛پس چرا به جای فکر کردن به دقايق شاد و زیبای عمر، به سختي ها مي انديشيم؟ فراموش نکنیم که افکارمنفی میتواند یک روز سفید را سیاه نشان دهد و افکارمثبت، یک روز سیاه را زیبا و سفید کند.
نباید اجازه دهیم افکارمنفی دیگران بر ما تاثیر گذاشته، و روحیه مان را تضعیف نماید. ميتوان با گفتار و كردار خود، مثبت اندیشي را به دیگران منتقل کرد. افکارمثبت و منفی هردو، از فردی به فرد دیگر سرایت میکنند. هر زمان حادثه ناراحت کننده ای در زندگی پیش آمد، به جای یأس و نگرانی، آنرا به فال نیک بگيريم؛ شايد راه دیگری برای سعادت ما گشوده شده كه باید پیدايش کرد.
قانع و سپاسگزار نعمت هايی باشیم که خداوند به ما عطا کرده است
