زيان‌های خشم
خشم اگر از حد اعتدال خارج شود موجب پديد آمدن زيان‌هايي است از جمله باعث افزايش ضربان قلب، تنفس سريع، لرزش دست، تشنج در اعضاء، اختلال در خواب، اختلال در هضم غذا، دل درد، اختلال در خردمندی و عقلانیت و از دست دادن شادابی و نشاط می‌گردد.
خشم‌های شديد و افراطی آدمی را به تصميم‌گيري‌های سريع و زودگذر می‌کشاند و مشکلات سختی را به‌وجود می‌آورد در موارد حاد ممکن است فرد را به‌خود آزاری يا حتا خودکشی بکشاند. خشم و پرخاشگري بي‌ترديد آسيب‌هايي را به ما و ديگران وارد مي‌كند. براي اين‌كه از نتايج منفي اين رفتار آگاه شويم، كافي است مروري بر تبعات منفي رفتار غضب آلودمان بر خود و ديگران داشته باشيم.
۱- هیچ‌کس برنده نیست: ابراز خشم بي‌دليل فقط تاثير منفي بر روابط ما با ديگران دارد. در اين شرايط نه تنها برنده‌اي وجود ندارد بلكه اين رفتار روي عمق رابطه تاثير منفي مي‌گذارد و باعث سردي روابط مي‌شود.
۲ – اتلاف وقت و انرژي: براي جبران اثرات منفي ناشي از بروز خشم مهار نشده بايد وقت و انرژي اضافي را صرف جبران خطا و ترميم رابطه كنيم.
۳ ـ تخریب روابط: پس از هر بار بروز خشم و پرخاشگري، مدتي درگير سردي روابط خواهيم شد. اين مساله براي ما و طرف مقابل هزينه‌هاي عاطفي را به همراه دارد.
۴ ـ عادت ذهنی: تداوم خشم پس از مدتي به جزئي از شخصيت ما تبديل مي‌شود. بعد از چندي به آن عادت مي‌كنيم و ديگران ما را به‌عنوان فردي عصبي و غيرمنطقي خواهند شناخت، که باعث تخریب رابطه با ديگران و تضعیف در برقراري ارتباط با آن‌ها مي‌شود.
۵ ـ چرخه‌ی معيوب: اگرچه ممكن است در دفعات نخست اطرافيان بتوانند اين رفتار را تحمل كنند، ولی بعد از مدتي دیگران هم به رفتار ما واكنش نشان مي‌دهند. به اين ترتيب رفتار ما با اطرافيان وارد چرخه معيوبي مي‌شود؛ به اين معني كه ما عصباني مي‌شويم و طرف مقابل را خشمگين مي‌كنيم و اين روند مانند يك چرخه ادامه پيدا مي‌كند. اين سيكل باعث تخريب و تضعیف و زوال روابط مي‌شود.
افراد بعد از بروز خشم و پرخاشگری به‌شدت پشیمان می‌شوند که چرا با اطرافیان خود رفتار بدی داشته‌اند. خاصیت خشم و عصبانیت ندامت و پشیمانی بعدی است، این پشیمانی موجب احساس گناه در فرد شده و اضطراب را به همراه دارد. اضطراب ناشی از احساس گناه دوباره به خشم در فرد منجر می‌شود که چرخه‌ی مداوم و معیوبی از خشم و اضطراب را ایجاد می‌کند. گرچه ممكن است با خشم حرفی را به كرسي بنشانيم و ديگران از روي «اجبار» يا «مراعات حال» ما حرف‌مان را بپذيرند، اما به‌طور‌کلی اين روند باعث تخریب لايه‌هاي مختلف ارتباطي مي‌شود.
