اجتماعی

رنج

رنج-دکتر افشین طباطبایی
نوشته شده توسط افشین طباطبایی

تولد برای انسان ضربه­ سختی است. ما با گریه از رحم مادر بیرون می ­آییم، در حقیقت اولین تجربه­ ما از زندگی رنج است ولی در طول عمر خود مجبوریم با رنج­ها و دردهای جسمی و روحی بسیار زیاد دیگری مواجه شویم. با جنبه­ هایی ناخوشایند درگیر می­ شویم و گاه به اجبار از جنبه­ های خوشایند و دلپسند زندگی جدا می­گردیم، اغلب هم به خواسته­ مان، نمی­رسیم یا به چیزی دست می­یابیم، که مد نظرمان نیست، درحقیقت بیش­تر اوقات شرایط باب میل­مان نیست.

معمولاً ما بیش­ترین اهمیت را به خود می­دهیم، و خویش را محور و مرکز عالم می­دانیم. با وجودی که می­دانیم در بین میلیاردها بشر، عددی نیستیم، با این وصف در اندیشه­ مان خود را تنها آدم با ارزش در میان دیگران یا لااقل بهتر از دیگران به ­حساب می­ آوریم. هرقدر به این «من» پروبال دهیم باز در مقام مقایسه با عظمت زمان و مکانی که در آن قرار داریم، خُرد و ناچیز هستیم. تصوری که از خود داریم به راستی اشتباه است. با این وجود زندگی­مان را وقف ارضای تمایلات خویش می­کنیم و آن را، راهی برای رسیدن به خوش­بختی می­ پنداریم، حتا اندیشه­ ­زیستن به روشی دیگر، به نظرمان غیرطبیعی و مخاطره­ آمیز می­ رسد.

 اما هرکسی که شکنجه­ منیت و آگاهی از ((من)) را تجربه کرده باشد. از رنج  بی­ پایان آن هم آگاه است. وقتی فکر ما دایم در اشغال خواسته­ ها، ترس­ها و نیازها باشد، در حقیقت در زندان تنگ خود ساخته­ ای محصوریم که از دنیای زندگی واقعی جدای­مان می­سازد.  اگر بتوانیم از این وسواس و اسارت آزاد شویم، آغوش خود را به زندگی، به دیگران و به کسب رضایت واقعی خواهیم گشود.

لازمه­ آن چیست؟

رها شدن از برداشت­ های نادرست از خودمان، و راه رسیدن به این رهایی، دانستن این که «من» پدیده­ ای فانی­ ام. لحظه­ ها را عریض بسازیم و در آن ساکن شویم، تا واقعیت زندگانی را ببینیم، جاری شدن در طول­ لحظه­ ها به­ نوعی انکار دیدن لحظه­ اکنون است. تصورات ما بیش­تر جزییات لحظه­ موجود را نادیده می­ انگارد و تصاویر خیالی تازه می­آفریند، یعنی وضوح و درایت خود را با سیر در گذشته و یا پرواز به آینده زایل و یا راکد می­کند. ولی انرژی حضور در هر لحظه، انرژی ذات زندگی ماست، از دست دادن انرژی لحظه­ ها، و نادیده انگاری این نیروی وسیع (لحظه­ ها) ما را به سمت از دست دادن زندگی سوق می­دهد؛ تردید و سردرگمی، خشم، پیش­ داوری، حس گناه، غم و بسیاری عناصر منفی دیگر را در دل ما  می­کارد.

درباره نویسنده

افشین طباطبایی

افشین محمدباقر طباطبایی. نویسنده و پژوهشگر مسائل اجتماعی - روانشناختی - مشکلات جوانان. مربی مثبت‌اندیشی. شعار او این است: رهبر ارکستر زندگی خود باشید

دیدگاهتان را بنویسید