خانواده مستحکم

خانواده­ مستحکم دارای معیارها و ارزش­های مشخصی است که کلیه­ی اعضا از آن­ها پیروی می­کنند. ارزش­هایی مانند: صداقت، احساس مسئولیت، بردباری، ایمان و… از اصول اخلاقی خانواده است. اعضای خانواده می­دانند که باید در عمل به ارزش­های مذکور پایبند باشند و به این نتیجه رسیده ­اند که نمی­توان از صداقت دم زد ولی برای فرار از برخی مسئولیت­ ها مثل دادن مالیات، متوسل به دروغ شد‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍؛ همچنین نمی­توان از احساس مسئولیت در قبال همنوعان دم زد اما در زمان نیاز همسایه به فریاد او نرسید.

در خانواده­ مستحکم و اصولی بچه­ ها آزادی کامل انجام هر کاری را ندارند. در چنین خانواده­ای حد و حدود و معیارهای شفاف حاکم است. شیوه­ والدین مقتدر در عین نرمی و ملایمت پایبندی به اصول و حفظ قواعد محترمانه است. در خانواده­ های موفق والدین به نظریات فرزندان گوش می­دهند و برای احساسات آنان ارزش قائل­اند. علاوه بر این بچه ­ها از این­که می­دانند در خانه چه جایگاهی دارند و چه کسی مسئول چه کاری است، احساس راحتی بیشتری می­کنند.

در خانواده مستحکم والدین همیشه در دسترس­اند. به مراسم و آداب اهمیت می­دهند و آن را عامل تحکیم و ایجاد مودت می­دانند. هیچ یک از اعضا گمان نمی­کند که بی نقص و عاری از عیب است و هرگز مرتکب اشتباه نمی­شود. آن­ها می­دانند که کامل نیستند و از پذیرفتن­اش ناراحت نمی­شوند. اعضای خانواده ­های مستحکم از به کار بردن جملاتی نظیر: «متأسفم، عصبانی شدم یا ببخشید، تقصیر من بود» امتناع نمی­کنند و در عین حال درصدد رفع عیب خود هستند.

اعضای خانواده­ های مستحکم در مورد مسائل مورد اختلاف بحث و گفت­وگو می­کنند، ولی از به­ کار بردن کلمات رکیک و اتهام زدن به هم اجتناب می­نمایند. هر یک از اعضای خانواده مستحکم حق دارد که هنگام عصبانیت مثل آتشفشان فوران کند، و به مدت ۵ دقیقه با بیان آن­چه باعث عصبانیتش شده خود را تخلیه کند، ولی حق پرخاشگری ندارد. بقیه اعضای خانواده با دقت و حوصله به حرف­های او گوش می­دهند و در صورت لزوم پاسخ می­گویند. در واقع این پاسخ­گویی بعد از فروکش کردن خشم صورت می­گیرد. یکی از ویژگی­ های بارز چنین خانواده ­هایی، شوخ طبعی است، که فضای خانه را شاد و مفرح می­سازد، و خانواده از با هم بودن و درکنار هم بودن لذت می­برند. اعضای خانواده مستحکم حداقل یک وعده غذا دور هم صرف می کنند، و بچه ­ها با کمک به چیدن میز غذا و شستن ظروف و… در کارها مشارکت می­کنند.

عدم بازگویی مسائل خصوصی و مشکلات خانواده به افراد غیر. اعضای خانواده مستحکم می­دانند که همواره امور بر وفق مراد و دلخواه انسان نیست. ممکن است مادر مریض شود، پدر منتقل گردد یا مصیبت بزرگ­تری اتفاق افتد؛ در این­گونه موارد خانواده با هم­بستگی، هم­ فکری و همکاری از پس مشکلات بر می­آیند. این مهارتی است که با تمرکز بر نکات مثبت، برقراری روابط مؤثر، اتکا به قوای روحانی و قابلیت انطباق، کسب کرده اند و به خوبی از پس بحران­ها برآمده­اند. خانواده مکانی است برای آسایش و آرامش، ارتقای معنوی و تجدید قوا؛ و عشق سرمایه­ ای است که والدین نسبت به یکدیگر و به فرزندان خود نثار می­کنند.