جلوه­ های آرامش

یکی از جلوه­ های آرامش بر اساس میزان توانایی زیستن در لحظه­ حال مشخص می­شود؛ صرف­ نظر از آن­چه دیروز رخ داده و فردا ممکن است اتفاق بیفتد. حال، زمانی­ است که ما در آن به­ سر مي­بریم. از این دیدگاه کلید شادی و خرسندی، متمرکز ساختن ذهن بر لحظه­ اکنون است. یکی از نکات جالب توجه درباره­ کودکان همین است که آن­ها خود را تمام و كمال در زمان حال غرق می­کنند و به ­طور كامل درگیر فعالیت کنونی خود هستند؛ این فعالیت می­تواند تماشای یک سوسک، نقاشی کشیدن، خاک ­بازی، کارتون نگاه کردن یا هرچیز دیگر باشد. بچه­ هاي خردسال از اتفاقات كوچك مثل ديدن پدر و مادر يا خوردن بستني شاد مي­شوند و راه­ هاي زيادي براي نشان دادن خوشحالي­ شان دارند، و بيش­تر از خنديدن استفاده مي­كنند. كودكان نگران نداشته­ ها نيستند، اما با گذر زمان هرچه­  بزرگ­تر می­شوند و به اصطلاح عاقل­ تر (گويي مثل آدم و حوا كه به­ دنبال عاقل شدن از بهشت رانده شدند) اسير عقل مي­گردند و هنر فکر کردن و نگران بودن در یک لحظه را فرا می­گیرند و در اين مسير فراموش مي­كنند كه زندگي، خود به­ تنهايي مي­تواند اتفاقي شاد باشد. دیگر این­که به مشکلات گذشته و مسایل آینده، اجازه­ تجمع در زمان حال را می­دهند و بدین ترتیب زمان حال-که در کودکی در آن می­زیستند- را به ­­سادگی از دست می­دهند؛ همین­طور یاد می­گیرند که لذت و شادی­ های خود را به­­ تعویق بیندازند و همواره به ­امید آینده­ بنشینند.

دانش­ آموز دبیرستانی با خود می­گوید که وقتی مدرسه را تمام کنم و وارد دانشگاه شوم آن­وقت خوش­بخت می­شوم. وارد دانشگاه می­شود و با خود می­گوید که وقتی مدرکم را بگیرم دیگر هیچ غمی نخواهم داشت. بالاخره مدرکش را هم می­گیرد، ولي تا وقتی شغل مناسب ندارد احساس خوش­بختی نمي­کند. کاری نیز پيدا می­کند، اما هنوز هم  خوش­بخت نیست. با گذشت سال­ های پیاپی او خوش­بختی، شادی و آرامش خود را مرتب تا زمان ازدواج، خانه­ دار شدن، یا خارج رفتن و پول­دار شدن به تعویق می­اندازد، و بیش­تر اوقات به ­فکر آینده است و به ­خود اجازه­ شادی سعادتمندانه نمی­دهد. تمام لحظه­ های او صرف نقشه کشیدن برای آینده ­ای متفاوت می­شود که هرگز از راه نمی­رسد.

آیا داستان زندگی من و شما هم از این نوع است، که شاد زیستن خود را به آینده­ ای دور دست موکول کرده ­ایم یا می­کنیم؟!