ازدواج و خوشبختی
این یادداشت نوشته استاد طباطبایی است که در ۲۳ مرداد ۱۳۹۵ در روزنامه آفتاب چاپ شده است.
آیا افراد متاهل همیشه خوشبخت‌تر از مجردها هستند؟ اگر پای صحبت بسیاری از مادران بنشینیم، توصیه می‌کنند که خودتان به فکر خوشبختی‌تان باشید، منتظر شخص دیگری نشوید تا از راه برسد و برایتان خوشبختی بیاورد. ما می‌توانیم به عنوان یک انسان از موهبت‌ها و نعمت‌های خداوند بهره مند شده و از زندگی لذت ببریم.
بسیاری افراد با وجود متاهل بودن، رضایت چندانی از زندگی ندارند. درگذشته افراد متاهل بسیار شاداب‌تر و راضی‌تر بوده‌اند، اما به راستی چه بر سر نسل جوان ما آمده است؟ در تحقیقات پژوهشگران نسبت به ارزیابی زن و شوهرها از رضایت در زندگی، آشکار شده که یکی از مهم‌ترین عوامل خوشبختی؛ چگونگی هماهنگ شدن آنها (زوجین) در جنبه‌های مثبت و منفی زندگی و هماهنگ شدن با تغییرات است و این مهم در گرو تغییر افکار و در پی آن تغییر روش‌های رفتاری زن و شوهر در مواجهه با مسائل گوناگون می‌باشد. نتایج تحقیقات نشان داده که افراد غیرقابل انعطاف نسبت به هر نوع تغییر از جمله ازدواج، واکنش‌های شدید نشان می‌دهند و پس از مدتی دوباره به دنبال آرزوهای فردی خود هستند.
درواقع کمتر به این موضوع فکر می‌کنند که با ازدواج باید «من» تبدیل به «ما» شود و تلاش طرفین برای رسیدن به اهداف و مصلحت خانواده و زندگی مشترک معطوف گردد. ازدواج یک جاده طلایی برای رسیدن به اهداف ما ایجاد نمی‌کند، بلکه باید خوشحالی و رضایت را درون خود جستجو کرد و در دید و نگرش خود تغییراتی ایجاد نمود تا یک ارتباط سالم زناشویی حاصل شود. اگر قرار باشد فرد دیگری را در زندگی و سرنوشت‌مان شریک کرده، اما باز هم به تنهایی تصمیم گیری و عمل نماییم، پس این زندگی مشترک تاثیر چندانی بر آینده ما نخواهد داشت.
حتی اگر برای مدتی وانمود کنیم که خیلی خوشحال هستیم، اما در افکارمان تغییری نسبت به پیرامون ایجاد نکرده باشیم، بعد از مدتی نیروهای درونی به طور ناخودآگاه ما را به همان مسیر افکار شخصی باز می‌گردانند. پژوهشگران معتقدند که در بسیاری از ازدواج‌ها میزان خوشبختی افراد قبل و بعد از ازدواج تفاوت چندانی نداشته و حدود ده درصد فرق می‌کند.
حتی زمانی که اتفاق بدی مثل طلاق برای افراد رخ می‌دهد، با وجودی که واکنش منفی نسبت به آن نشان می‌دهند، اما پس از مدتی، بسته به شخص از چند ماه تا چند سال متغیر است، به همان نگرش (وضعیت روانی) قبل از این واقعه، که شامل رضایت یا عدم رضایت است، باز می‌گردند.
آنچه در این میان اهمیت دارد اینکه ازدواج می‌تواند مجرایی برای آرامش بیشتر و استقلال باشد، اما چنانچه همواره دختر یا پسر موضع زمان تجرد خود را حفظ کنند و بیاندیشند که راه خودمان صحیح است و بهتر از دیگری (همسرم) قادر به تشخیص مسائل هستم، هرگز نباید توقع داشته باشیم که چنین ازدواجی باعث خوشبختی و سعادت ما شود؛ زیرا حاضر به تجربه راه‌‌های دیگر نیستیم، اما اگر با تمرین اقدام به تغییر افکار و رفتار خود متناسب با تغییرات زندگی مشترک کنیم و همواره آماده پذیرش شیوه‌های صحیح و امتحان شده باشیم، به تدریج رضایت بیشتری پیدا خواهیم کرد.
پس به یاد داشته باشیم که ریشه خوشبختی و اتفاقات مثبت و خوشحال کننده زندگی زناشویی در درون خود ماست.
