من خوبم من زيبام

من خوبم من زيبام

نوع بشر به دنبال کسب تحسین، تایید، دیده شدن و جلب تکریم و احترام توسط همنوعان خویش می­باشد، و ساده ­ترین روش برای رسیدن به این منظور آراستگی و زیبایی ظاهر است. معیارهای انسان امروزی اغلب مادی و ظاهری است، کامجویی­ های آنی، لذت­ های بی­پایان دنیوی، همه و همه رنگارنگ و متنوعند. گرایش به مد کمابیش در میان افراد همه­ی جوامع وجود دارد و در این میان، جوانان (اکثرا دختران) بیش از دیگران به آن اهمیت می­دهند و مُدگرا هستند.

ولی متاسفانه زندگی اغلب انسان­ها در یک مدار بسته تسلسل و تکرار می­چرخد. بنای زندگی­ انسان مدرن بر این قرار دارد که باید نوگرا باشد و دست به تنوع بزند تا او را از این تکرار بیرون ببرد و نجات دهد. زیرا تکرار؛ دلزدگی و ملا­لت روحی پدید می­ آورد. ازاین­رو تنوع در لباس، آرایش، پوشش، وسایل زندگی، خودرو، ابزارکار، شکل ساختمان ­ها و بناها و صدها چیز ریز و درشت دیگر تحت عنوان مُد جدید درحقیقت دارای چنین پتانسیل ذاتی برای نجات انسان می­باشد .

آیا مد ناپسند است یا تبعات مثبتی هم دارد؟ زیبایی به عنوان یک صفت برتر که باعث ایجاد نوعی احساس قدرت در انسان می­گردد از خصیصه­ های رفتاری به­ خصوص در دوران جوانی است. حس برتری جویی، جلب توجه و نظر دیگران، در یک کلام دیده شدن و تایید شدن.

مردم دوست دارند از دیگران تقلید کنند ولی در عین حال می­خواهند از آن­ها برتر و بهتر باشد. یعنی تمایل به متفاوت بودن و تمایز داشتن از دیگران برای غالب مردم امر مهمی است (اگر تمایز در افکار و عواطف انسان­ها باشد امر پسندیده ­ای است). کارشناسان مد به هر دوی این تمایلات؛ تقلید و برتری به شکلی ظریف و گاه افراطی توجه دارند. انسان­ ها در مقایسه خود با دوستان، همکاران، همسایه­ ها و… به دنبال نوعی تمایز و برتری هم هستند، و چون این دو نیروی مخالف نمی­توانند به تعادل برسند اغلب در زندگی افراد تضاد و کشمکشی درونی ایجاد می‌کنند. شاید بتوان گفت مد تاثیر همین تضاد درونی است.

زیبایی از صفات خداوند است، و ذات انسان­ گرایش به زیبایی دارد. استفاده نادرست از این خصوصیات باعث انحراف می­شود، گاه آن­چنان شکل افراطی به خود می­گیرد که از مفهوم اصلی زیبایی و پتانسیل ذاتی و اصیل آن فرسنگ­ها فاصله دارد. البته موضوع مهم دیگری در این میان مطرح می­شود و آن آراستگی و زیبایی است که امری پسندیده و معقول در مبانی اجتماعی می­باشند، و نه تنها بار تخریبی ندارند، بلکه سرشار از پتانسیل و انرژی سازنده می­باشند. مد و اهمیت به زیبایی ظاهر از مسایل مهم و روز جامعه است. مدگرایی را نمی­توان صرفا هیجانات زودگذر و سطحی جوانی دانست، ازاین­رو آثاری بعضا تخریبی از خود برجای می‌گذارد، اولین آن­ها در تعارض قرار دادن فرهنگ ملی با فرهنگ وابسته به مد است.

هر روز چیز تازه­ای مُد می­شود. از سبک لباس پوشیدن، مدل مو؛ آرایش­، نوع راه­رفتن، حرف زدن و…، این موضوع در همه دنیا مرسوم بوده و هست. هر چه وسایل ارتباط جمعی پیشرفت کرد، سهم کسب اطلاعات مردم بیشتر شد. تا جایی که امروزه با گسترش ابزارهای ارتباط جمعی، ورود شبکه­ های اجتماعی، ماهواره ­ها و… آگاهی از جریان مد، لباس، آرایش و سبک‌های زیبایی آنچنان رشد شتابانی گرفته است که در چشم برهم زدنی همه از آخرین طرح‌های مُدیست­ های معروف پاریس یا نیویورک اطلاع پیدا کرده و پیروی می­کنند. امروزه کانون تولید انواع مدها و الگوهای زیبایی جدید عمدتا در آمریکا و برخی کشورهای اروپایی است و از آنجا به دیگر کشورها فرستاده می­شود.

افتادن به دام مُدگرایی تنوع عقاید و سلیقه­ ها را از بین می­برد. یعنی به انسان القا می­شود که ما برای تو و دیگران تصمیم می­گیریم، و او بدون چون و چرا باید آن را بپذیرد! جالب آن که مُد انگیزشی کوتاه مدت دارد و صاحبان صنعت طراحی مد، پیوسته در­ تلاشند که ایده­ های جدید و تازه ­ای را پیشنهاد و عرضه کنند.

بسیاری از افراد تصور می­کنند با پیروی از مد در محیط زندگی خود از دیگران متمایز و شاخص می­شوند، اما ناگفته عیان است که ردۀ اجتماعی و شخصیت حقیقی انسان با توجه به تمامی ابعاد زندگی او تعیین می­شود، نه صرفا لباس و ظاهر و زیبایی صورت و اندام. البته از حق نباید گذشت که مد همیشه هم باعث نارسایی­ و آسیب­های فرهنگی و اجتماعی نمی‌گردد، و گاه به ­عنوان دستاوردهای نوین بشری موجب توسعه فرهنگ و تمدن جوامع گردیده است، یعنی زمینه زینت صوری و ظاهری بهتری برای زندگی مردمان فراهم آورده است.