لحظات امروز زندگی

ما به ­جای آن­که از لحظات امروز زندگی خود لذت ببریم، نقشه­ هاي­مان را برای آینده می­کشیم. زیستن در زمان حال بدین معناست که ما از هر کاری که در حال انجامش هستیم به­ خاطر خود آن­ کار لذت ببریم و نه این­که تنها به ­دنبال هدف نهایی آن باشیم. زیستن درحال، به ­­معنی دلپذیر نمودن لحظه­ جاری، به­ جای دور انداختن آن است. این تصمیم ماست که لحظه به لحظه­ زندگی را واقعاً زنده باشیم؛ لذت ببریم و شادمانه زندگی کنیم.

هرگاه در حال زندگی کنیم، ترس را از ذهن خود می­رانیم؛ زیستن در حال به معنای حرکت کردن بدون ترس از عواقب است، به معنای تلاش کردن به­ خاطر نفس مشغول بودن است. انسان­هایی که فعالیت و امورشان را با نگرش و باورهای مثبت آغاز می­کنند، دستاوردهای مثبتی به­­ دست می­آورند؛ آن­ها چون اعتقاد دارند که موفق می­شوند، پس به پیروزی می­رسند. انسان­ های پیروز ابتدا در ذهن خود برنده می­شوند؛ سپس این موفقیت را در صحنه­ زندگی به­ دست می­آورند.

زیستن را باید از پرندگان آموخت که از ناملایمات مسیر، هراسی ندارند و با حرکتی گرچه غریزی ، اما مثبت رو به­ جلو مي­روند. باید باور داشته باشیم که توانایی آفریدن زیباترین زندگی را داریم؛ سپس با این باور زيبا، شیرین­ترین لحظات را برای خود و اطرافیان مهیا سازیم. اکثر شعرای فارسی زبان در اشعار خود مردم را به شاد زیستن و لذت بردن از دوران محدود حیات دعوت کرده­ اند. اما متأسفانه نمی­توان با خواندن یک بیت شعر و دعوت افراد به شاد بودن، شادی را به عمق ضمیر آن­ها فرستاد؛ چرا که احساس شادی و  خوش­بختی، برداشتی ذهنی و درونی­ است و عوامل متعددی در شکل دهی آن دخیل هستند.

«ناپلئون بناپارت» و «هلن­ کلر» دو نمونه­ تأیید کننده­ این ادعا هستند؛ ناپلئون یکی از قدرتمندترین امپراطوران اروپا که از هیچ به­ همه­ چیز رسیده بود می­گفت: «من حتا شش روز خوش هم در زندگی نداشته­ ام». در حالی که «هلن­ کلر» كه نابینا،  ناشنوا و لال بود، از زندگی اظهار رضایت می­کرد و می­گفت: «زندگانی را بیش از حد تصورم زیبا یافتم». تجربه­ خوش­بختی نزد انسان­ها متفاوت است و هر کدام آن­را با روش­ های مختلف و در معانی متفاوتی جست­جو می­کنند.

به هرحال یک امر مسلم از جنبه­­ ناآشنای خوش­بختی نیاز به نقش و تسلط فرد در وقايع خوب و بد زندگی­ دارد؛ آگاهی از چنین مساله ­ای، کلید رسیدن به خوش­بختی واقعی محسوب می­گردد. «خوشی در نداشته­ ها نیست که دنبال جمع کردن­شان باشیم؛ خوشی را  باید در داشته­ های­مان پیدا کنیم»