بخشش

وقتي کوله­ باري از خشم و نفرت را حمل مي­کنيم، ديگر قادر نخواهيم بود که به اهداف زندگي خود برسيم. براي به ­دست آوردن­ آرامش بايد اشتباهات ديگران و خودمان را ببخشيم و قلب­مان را از نفرت خالي کنيم؛ چرا که تنفر نشانه­ ترس است. یاد گرفته­ ایم اگر کسي به ­ما آسيب برساند، از او متنفر ­شويم؛ چون مي­ترسيم که دوباره آن­ كار را تكرار كند.

بهترين راه­ غلبه بر ترس درون، بخشش است؛ با این­کار در واقع خودمان را نیز بخشيده ­ايم. بخشش، اگرچه اتفاقات­ ناگوار زندگي را جبران نمي­كند، اما دردهاي مُزمن ­دروني را درمان­ مي­كند. بخشیدن دیگران به­ معناي فراموش کردن اشتباهات آن­ها نيست، بلکه به مفهوم پشت سرگذاشتن زجر و انزجار است. به این نکته توجه داشته باشیم که نفرت، بار سنگيني را روي دوش ما قرار مي­دهد، اما بدترين آسيب تنفر اين است­ که امکان شاد بودن را از ما مي­گيرد؛ گاه حتا نمی­توانیم كساني كه مرده ­اند را هم ببخشيم.

بخشش نشانه­ قدرت انسان است. بخشش نشانه­ ضعف و بزدلي نيست. بخشیدن به­ معنی تاييد کار خطايي که باعث شکسته شدن قلب ما شده نيست.لازم نیست از خطاها و اعمال ناشایست چشم پوشی كرده یا آنها را بپذیریم يا برای بخشیدن کسی با او روبرو شویم. كافي است که در دل او را ببخشيم.  شاید ما نتوانیم دشمنان­ خود را دوست بداریم، ولی حداقل می­توانیم آن­ها را ببخشیم تا موجب یادآوری دردهای ما نشوند. «زیان و درد برای ما آن­قدرها مهم نیست؛ چیزی­ که باعث ناراحتی ما می­شود به­ خاطر آوردن­­شان است». (کنفسیوس).

بخشش با مهار احساسات شروع می­شود كه مهارتي یاد­ گرفتنی ا­ست و به ­ما كمك مي­كند تا خشم فرو­خفته­ مان را – كه ممكن است ده ­ها سال در سينه­ مان مانده باشد- رها كنيم و به آرامش برسيم . ما مختاریم خشم را درون خود نگه­ داریم یا آن­­را آزاد نماييم؛ خشم نسبت به تهمت­ هايي­ كه به ­ما زده­ اند؛ خشم نسبت به­ بي عدالتي­ هاي زندگي؛ خشم نسبت به­ خود، به پدر و مادر يا هر کس دیگری.

افراد زیادی کارهای اشتباه می­كنند که باید به­ خاطر آن­ها مجازات شوند. اگر ما چارچوب تعصبات و داوری­ های بسته­ خود را وارد روابط­مان کنیم، هرگز به آرامش، سعادت و خوش­بختی واقعی نمي­رسیم. اگر همه­ انسان­ها خطا مي­كنند، اما در مقابل بخشش- که یکی از بركات آفرینش است – نیز در جای خود می­تواند مؤثر واقع شده، از اشتباهات بعدی پیشگیری کند.  بهتر است بیاموزیم که چگونه خود و دیگران را ببخشیم تا ریشه­ های آرامش را در قلب­مان محکم­تر کنیم. كسي كه مي­بخشد روحش را در بخشش آزاد مي­كند؛ نه شخصی­ که بخشيده مي­شود. اعتقادات و باورهایی که درباره­ بخشش داریم، ميزان علاقه و رقبت ما را برای بخشیدن مشخص مي­كنند؛ و درنتیجه به­ طور گسترده، چگونگی شاد بودن و  آرامش ­­مان تحت ­تاثیر قرار می­گیرد.