بایدهای زندگی زناشویی (بخش اول)

۱- می­خواهیم خوب زندگی کنیم

ما به دنیا آمده­ ایم که زندگی کنیم، نه این­که زنده باشیم. به رابطه خودمان با همسرمان نگاه کنیم؛ آیا فقط درکنار هم زنده ­ایم یا واقعا زندگی می­کنیم؟ ما به دنیا نیامده­ ایم که در چشم­ اندازی خوب تا سنین پیری با هم سرکنیم. داستان زندگی زناشویی خیلی­ ها به همین شکل است. برخی­ ها فقط دنبال زنده بودنند. می­توان تغییر کرد و برای این مهم باید با همسرتان همکاری کنید.

۲- شناخت زوایای روحی و عاطفی خود و همسر

شناخت خود و همسر باعث کشف چرایی بسیاری از اعمال و کُنش و واکنش ­های مثبت و منفی زن و شوهر می­گردد. روشن شدن زوایای تاریک روحی طرف مقابل کمک زیادی در حل اختلافات و نزدیکی احساسی زن و شوهر دارد. برای این منظور بهترین کار گفتگو و مذاکره است. باید یاد بگیریم و  آموزش ببینیم که چگونه با هم حرف بزنیم. نهادینه کردن فرهنگ گفتگو در فضای خانه نیاز به حوصله و صبر زیادی دارد. هرچه اطلاعات زن و شوهر از چالش­ های روحی یکدیگر بیشتر باشد، کیفیت زندگی و رضایت آن­ها از همدیگر بالاتر خواهد رفت.

۳- باز کردن گره­ های روحی و عقده­ های روانی

همه­ ما از دوران کودکی تصویرهای ذهنی زیادی در ناخودآگاه خود داریم که بسیاری از آن­ها حاصل آسیب­ ها و تخریب­ های نادانسته اطرافیان است که بر سر ما آورده ­اند. حال در بزرگسالی دو راه در پیش رو داریم یا به ترمیم و معالجه­ زخم ­ها بپردازیم و خود را از زیر فشار روانی­شان آزاد سازیم، یا با تلخی درد و رنج ناشی از بازنویسی مکرر آن­ها در زندگی­مان بسوزیم و بسازیم.

۴- توجه و محبت به همسر

زندگی زناشویی، ائتلاف و تشکلی است که بر پایه­ محبت، بنا نهاده شده و توجه به محبت و چگونگی­ش، نقشی حیاتی را در آن بازی می­کند. محبت از جمله عناصر زیربنایی در ازدواج است که به ­وسیله آن می­توان نهال این رابطه را مستحکم بار آورد. درنتیجه باید تمام تمهیدات لازم را به­کار بست و از این نهال که در آغاز سُست و شکننده است، حفاظت و مراقبت کرد، تا به درختی تناور تبدیل گردد و ریشه­ آن در اعماق جان زن و مرد نفوذ کند. مطمئن­ترین تضمین برای بقا و ماندگاری خانواده پیوندهای عمیق عاطفی است به­ خصوص هنگام بروز بحران. محبت بین زن و مرد، امری اکتسابی است؛ ازاین­رو زن و مرد، باید شیوه ­های ابراز آن را آموزش دیده و تمرین کنند. بسیاری از زنان و مردان به این امر اذعان می­کنند که نسبت به همسر خود علاقه دارند؛ ولی هرگز کاری برای نشان دادن آن به همسرشان انجام نداده ­اند؛ اما باید گفت که علاقه و عشقی که در دل احتکار شده و ابراز نگردد، بی ­فایده است، باید به احساسات همسر قلبا توجه نمود.

۵- خوش­رویی و خوش­کلامی

خوشرويي عاملي تأثيرگذار در ترویج آرامش و سازگاري اعضای خانواده با یکدیگر است. نگاه کردن به چشمان همسر هنگام گفتگو، لبخند بر چهره داشتن و متبسم بودن از جمله مهارت­ های انرژی­ بخش و نیرومندی است که سبب تعلق خاطر بیشتر می­گردد. از طرفی دیگر چون حالات چهره گویای بسیاری از ناگفته­ های درونی است، اتخاذ حالات مثبت و شیرین (در چهره) در مباحث خانوادگی موجب تقویت فضای عاطفی بین زن و شوهر شده و نقشی سازنده و مهم در استحکام رابطه­ زناشویی دارد. یعنی فرد با خوشرویی، خوش­ کلامی، لبخند، نگاه و… علاقه و محبت خود را به همسر نشان می­دهد.

۶- همدلی و درد دل

همدلی از مهمترین عوال تحکیم بنیان خانواده به­ شمار می­­رود. زن و شوهر باید در زندگی مشترک به آرامش برسند و به­ نیازهای عاطفی یکدیگر پاسخ گویند. نه تنها نباید از «گفتگوهای صمیمی»، «شوخی و مزاح»، «درد دل­» و… غافل بود، بلکه این­ها از ضروریات زندگی است­. سپری کردن اوقاتی درکنارهم، نوشیدن چای و گفتگوی خودمانی و صمیمی موجب تخلیه­­ فشارهای روانی، اُنس و الفت بیشتر میان زن ­و شوهر می­گردد. رواج فرهنگ گفتگو بین اعضای خانوادگی باعث حفظ سلامت همه می­شود.  رسول اکرم (ص) می­­فرمایند: «محبوب­ترین چیز نزد خدای تعالی آن است که ببیند مرد، با زن و فرزندانش بر سر یک سفره غذا می­خورند­. سپس هر گاه بر آن سفره، گرد هم آیند، با نظر رحمت به ایشان می­­نگرد و پیش از آن­که از جای خود پراکنده شوند، آنان را می­­ آمرزد» (تنبیه الغافلین، ص۳۴۳، حدیث۴۹۸٫­).

۷- مشارکت در تصمیم ­گیری

مشورت جهت رسیدن به یک تصمیم قاطع در کانون خانواده و بین دو رکن اصلی آن یعنی زن و شوهر امری مثبت است. اگر زن یا مرد به استفاده از پتانسیل تضارب آرا عادت کنند، یعنی در امور مختلف خانواده که جنبه­ تصمیم­ گیری دارد نظر یکدیگر را جویا شده و با مشورت بهترین انتخاب را برگزینند، قطعا فرزندان آنان نیز از چنین رابطه­ سازنده ­ای الگوبرداری خواهند نمود.