آموزش همسران جوان

هر انسانی برای این­که در رشته ­ای (شغلی، هنری، ورزشی، تجاری…) مهارت پیدا کند باید سال­ها تحصیل، تمرین و… نماید تا تجربه کسب کرده و در رشته مربوطه متخصص شود، ولی چگونه است که برای بزرگترین و مهمترین کارها (ازدواج – تربیت و پرورش کودک) زن و مرد جوان غالبا به ­دنبال هیچ آموزش و شناخت و آگاهی نمی­روند و اگر هم علاقمند باشند صرفا از دانسته­ های نسل قبل استفاده می­کنند؟ مشكل از اين­جا آغاز مي­شود که بسیاری از زوج­ها در روابط پایه­ و دوطرفه­ بین یکدیگر تعاملی منطقی و هوشمندانه ندارند. درحالی که پیچیده شدن شکل زندگی امروزی انسان، بالا رفتن سطح تحصیلات و اطلاعات و… همگی باید این حساسیت را در آنان ایجاد کند تا به ­دنبال ارتقا کیفیت رابطه­ زناشویی در سه بعد: اخلاق، عاطفه و رفتار برآیند.

باید یک نکته را متذکر شویم که اغلب (نه همه) خانواده­ ها چون خودشان نیاموخته­ اند (سواد کافی ندارند) و آن چه می­دانند نیز صرفا براساس تجارب محدود شخصی خودشان است، یا نمی­توانند آموزش دهند یا مرعوب نسل بعد (فرزندان) هستند. آموزش دختر و پسر برای ازدواج باید در مجرایی به غیر از کانون اصلی خانواده هم ادامه یابد. همسران جوان در اغلب موارد، برخورد درستی باهم ندارند و درنتیجه نمی­توانند احتیاجات و انتظارات یکدیگر را برآورده کنند. شاید علت اصلی آن عدم شناخت روحیات همسر و ناتوانی در برقراری یک ارتباط صحیح باشد، مسئله اصلی این است که دخترها و پسرها از زیر و بم و زوایای ارتباط با جنس مخالف اطلاع چندانی ندارند، و کنارهم قرار دادن دو نفر بدون هیچ آموزش قبلی، مثل پشت فرمان اتومبیل نشاندن کسی است که رانندگی بلد نباشد.

برای راندن در جاده­ زندگی مشترک، باید آموزش­هایی مقدماتی فرا گرفته باشیم. در غیر این­ صورت هر دو نفر (زن و مرد) دچار مشکلات زیادی می­شوند، و چون در اکثر مواقع توانایی حل آن را ندارند، دست به رفتاری ناهنجار، زورگویی، خشونت، قهر، وامثالهم می­زنند. از طرفی اكثر قريب به اتفاق زوج­ها براي پيچيده ­ترين، مهم­ترين كار جامعه­ بشري يعني تربيت فرزند كه وظيفه ­ای بر دوش زن و شوهر است، هيچ آموزش و تعليمي نمي­بينند يا حتا خودشان را به زحمت آن نمي ­اندازند كه به دنبال كسب ­اش بروند. درحالي كه اگر قرار باشد يك حرفه­ صنعتي يا هنري يا ورزشي را بياموزيم، بايد در آن رشته سال­ها شاگردي كنيم، آموزش و تعليم ببينيم تا تجربه ­اي نسبي كسب نمايیم، ولي براي پرورش انسان نه تنها به­ دنبال تحصيل و آموزش نمي­رويم، بلكه صرفا بر دانسته­ ها و داده ­هاي سنتي خانواده­ ها تكيه مي­كنيم كه بعضا فاقد كارايي لازم  مي­باشند.

از آن­جایی که برای مهارت پیدا کردن و حرفه ­ایی شدن در هرکاری به تحصیلات، آگاهی و تجربه نیاز است،آموزش همسران جوان امر مهمی است. یک زن و شوهر جوان معمولا آموزشی تخصصی برای روابط زناشویی و تربیت فرزندان ندارند، به­ کار بردن الگوهای قدیمی (دستورالعمل­ های بزرگترها) در این موارد چندان کارساز نیست چون رشد جامعه بشری و تحولات شگرف موجود در روابط انسان­ها، ظرفیت­های انسانی جدیدی را در جامعه بشری گشوده است، لذا باید با توجه به نیاز روز از فرمول­های تازه­ و کاربردی­تری استفاده نمود. یکی از اصلی­ ترین کلیدهای تربیتی کودک جلب اعتماد است. که نتیجه­ فرآیندی پیچیده و زمان­بر نیست، بلکه با پاسخ­گویی به نیازها و درک احساسات و خواسته­ های کودک محقق می­شود. اغلب والدین هرگز تصور نمی­کنند که رفتاری به ظاهر کم اهمیت و جزئی آن­ها چه تاثیر شگرفی روی شخصیت آینده کودک می­گذارد.

کودکی که بتواند در سایه­ محبت و توجه به­ موقع پدر و مادر، احساس امنیت و آرامش کند، در بزرگسالی می­تواند به محیط پیرامون خود اعتماد داشته باشد، و روابط مطلوب و پایداری با دیگران برقرار سازد. یکی از اولین نشانه­ های کسب استقلال کودک تلاش برای غذا خوردن به تنهایی است، که متاسفانه بسیاری از والدین هرگز او را با ظرف غذایش تنها نمی­گذارند و دایم می­خواهند به او کمک کنند. در صورتی که کودک نیاز دارد به تنهایی غذا خوردن را تجربه کند، چون این­کار به او احساس عزت نفس و اعتماد به­ نفس می­دهد. اگر والدین آگاهی کافی نداشته باشند به کودک اجازه ابتکار نداده یا به سبب رفتار و حرکات غیرقابل پیش­ بینی او، با حالتی تهاجمی برخورد می­کنند، که موجب بروز احساس گناه در کودک می­شود. تفاهم والدین در تمام صحنه‌‌های زندگی، موجب استحکام پایه‌‌های خانواده می‌‌گردد. تفاهم با همدیگر علاوه بر این­که کانون زندگی را گرم‌‌تر نموده‌‌، ‌فرزندان چنین خانواده ­ای نیز، ‌از سلامتی روان بیش‌‌تر و شخصیتی مستحکم­تر برخوردار می‌‌گردند.