آیا هیچ‌وقت احساس کرده‌اید که زندگی آن چنان با سرعت در حال سپری شدن است که ما وقت کافی برای تجربه کردن آن نداریم؟ شاید غرق در ضرب‌العجل‌های کاری هستیم. شاید بر مسئولیت‌های خانوادگی یا شغلی تمرکز کرده‌ایم، یا شاید تنها فراموش کرده‌ایم که چگونه در لحظه ی حال زندگی کنیم…
استاد زندگی کردن در لحظه ی حال کودکان هستند. وقتی یک کودک گرسنه باشد، می‌گوید گرسنه است و منتظر نمی‌ماند که شرایط برای غذا خوردن مناسب باشد. وقتی خسته است، می‌خوابد و… یک کودک واقعاً در لحظه ی حال زندگی میکند. برخلاف کودکان، اکثر ما بزرگسالان با مسوولیت‌ها و دغدغه‌هایی زندگی می‌کنیم که موجب می‌شوند ذهنمان از یک فکر به دیگری بپرد. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، فرصت تجربه و استفاده از پتانسیل لحظه ی حال را از دست میدهیم. اما اگر روحیه ی کودکان را داشته باشیم، می توانیم در زمان حال زندگی کنیم.
دنیا بی اعتنا به شکل علاقه و حجم آگاهی ما، مدام درحال خلق صحنه های جدید و تازه است و ما برای زنده ماندن، خیلی اوقات مجبوریم به این صحنه های جدید واکنشی خلاف میل و احساسمان نشان دهیم. درلحظه ی حال بودن همیشه هم غیرممکن است، بخصوص با درنظر گرفتن دنیایی که در آن زندگی می کنیم. ولی با استفاده از برخی روش ها می توانیم زمان بیشتری را در پیوند با زمان حال سپری کنیم، و کمتر با اتفاقاتی که درگذشته رخ داده اند یا در آینده رخ خواهند داد، حواسمان پرت شود.
هماهنگ شدن با حواس یکی از بهترین راه‌های حفظ ارتباط با لحظه ی حال است.
ولی متأسفانه، ما اغلب حواس خود را غیرفعال می‌کنیم. برخی اوقات این کار را هم تعمداً انجام میدهیم، اگر به حواس خود اشراف داشته باشیم و با همه ی وجود آن‌ها را تجربه کنیم، بسیار بیشتر در لحظه ی حال حضور خواهیم داشت.
اگر توجه ما بین چند کار تقسیم شود، نمی توانیم در لحظه ی حال زندگی کنیم. بهتر است یک کار را انتخاب و آن را تجربه کنیم. نقاشان تجربه‌ای را توصیف می‌کنند که در آن فرآیند خلاقانه آن‌ها قدرت را به دست می‌گیرد و قلم موی نقاشی را بر روی بوم هدایت میکند، یا قلم نویسندگان کلمات را بدون هیچ تلاشی روی صفحه جاری میکند. این مثالی خوب از زندگی در لحظه است.
آیا هرگز چنین جریانی را در زندگی خود تجربه کرده‌اید؟ وقتی آشپزی می‌کنید، یا وقتی درکار مورد علاقه تان غرق می‌شوید. هنگامی که آن جریان را حس کردید، بدانید که مشغول زندگی کردن در لحظه ی حال هستید.
نکته مهم این است که؛ در موقعیت‌های استرس زا، نمی توانیم در لحظه زندگی کنیم، چون استرس ما را از زمان حال بیرون می‌راند و باعث می‌شود یا به آینده فکر کنیم یا به مرور اتفاقات گذشته بپردازیم.
فهرست مسائلی که ذهن ما را به خود مشغول می سازند و موجب حواس پرتی می شوند بی انتهاست، انگار در ذهن با هم مسابقه می دهند. این مشغله های فکری می توانند گاهی گیج کننده باشند و ما را کاملاً از لحظه ای که در آن هستیم بیرون بیاورند.
گذشته را به حال خود بگذاریم، آینده ای که هنوز از راه نرسیده را نادیده بگیریم، و به سادگی لحظه ی حال را تجربه کنیم.
