مردان در معرض تیرهای خشم زنان

زنان اغلب برای احقاق حق خود یا اعتراض به وضع موجود ممکن است به انواع خشونت مثل قهر از خانه، بداخلاقی، سردی در کانون خانواده، عدم تمکین جنسی، طلب مهریه، طلاق و… متوسل شده تا بتوانند مردان را در تنگنا قرار دهند. گاهی اوقات رفتار و افکار زنان، دیگر اعضای خانواده را نیز علیه مردان برمی­ انگیزاند. این مسئله باعث تخریب احساس امنیت روانی مرد در کانون خانواده می­شود. یعنی او  نوعی طغیان و جبهه گیری را علیه خود احساس می­کند که بدترین نوع خشونت علیه مردان است.

یکی از دلایلی که باعث بروز خشونت در میان زنان می­شود تکرار خشونت از سوی مردان است. چون احساس زن آسیب می­ بیند او با سرزنش­، تحریک اطرافیان و جلب حمایت­ آنان و فرزندان میل به  ایستادگی و اقدام به خشونت علیه مرد پیدا می­کند. ضعف مالی، بیکاری، نپرداختن نفقه، خیانت شوهر به زن و اعتیاد از عوامل اصلی بروز خشونت از سوی زنان علیه مردان است. بسترهای خشونت و پرخاشگری در زنان ازدواج نکردن به ­ویژه در دختران موجب بروز اضطراب­های مختلف و بسیاری از اختلالات روانی می­گردد؛ از احتیاج به ارضای نیاز جنسی و حل تعارضات ناشی از آن گرفته تا احساس تنهایی و نیاز به شریک زندگی، همه و همه دختران را دچار اضطراب روانی زیادی می­سازد و هرچه بر سن دختران افزوده شود، احساس گناه افزایش می­یابد و عزت ­نفس آنان کم می­شود.

زنان از طریق ارتباط با مرد و گرفتن تایید و نوازش و توجه از او احساس ارزش­ و وجود می­کنند. در پژوهش­ها مشخص شده زنان این نوازش­ها و ارتباط عاطفی را با مردی که شوهرشان باشد می­خواهند. بالا رفتن سن دختران به­ واسطه­ عدم ازدواج، معمولا باعث پرخاشگری آنان می­شود که نیاز به تخلیه دارد. این تخلیه به دو صورت خودآزاری یا دگرآزاری بروز می­کند.

درواقع هرچه دوره­ تجرد به­ طول انجامد بر پریشانی و آشفتگی روانی زنان، اثر سوء دارد. برخی زنان به خاطر استقلال­ طلبی، که آن را نوعی مقابله و حق­ خواهی می­دانند، بسیاری از خصوصیات طبیعی و

فطری خویش را نادیده بگیرند که این امر به تغییر رفتار و نوع نگرش زن به خود و جامعه می­انجامد و روحیه­ پرخاشگری را در آنان رشد می­دهد. ناکامی و شکست یکی دیگر از علت­های به­ وجود آمدن رفتار شونت­ آمیز و پرخاشجویانه است. وقتی خواسته­ ها و نیازهای زنان به شکلی متناسب برآورده نشود، زمینه مناسب برای بروز بدخلقی و پرخاشگری پدید می­ آید.

محرومیت و ناکامی هنگامی روی می­دهد که راه­ دستیابی به­ هدف بسته می­شود یا به تاخیر می­افتد. ناکامی زنان در ارتباطات انسانی، شکست و بن­ بست در زندگی، چشم و هم­ چشمی در امور مادی و…

می­تواند بستر چنین رفتارهایی را فراهم نماید. زمانی که زنان در جامعه و خانواده با عدم ارضای خواسته­ ها و نیازهایشان روبرو می­شوند یا کسی از جنبه احساسی آن­ها را درک­ نمی­کند و به­ حساب نمی­آورد، خواه ناخواه به­ سوی رفتاری غیرطبیعی کشیده می­شوند.