قدرشناسی در زندگی :
روزهای تشویق و افتخار به پایان میرسند؛ برنده‌ها و قهرمانان خیلی زود فراموش میشوند؛ نخبگان كنكور میروند و كساني را كه در آخرین المپيك، مدال طلا گرفتند، كمترکسي به یاد مي‌آوردشان. نفر اولی‌ها زود از خاطره‌ها میروند و نمره بیستی‌ها در تاریخ گم میشوند؛ قهرمانان ورزشی، برندگان جوایز مهم همه سرنوشتی مشابه دارند؛ تا روی سکو هستند و دوربین‌ها فلاش میزنند و روزنامه‌ها مصاحبه میکنند، مردم به یادشان دارند، ولی بعد از مدتی فراموش میشوند. آنهایی که برای مدال تلاش میکنند در يادها نمی‌مانند و خیلی زود نامشان به فراموشخانه‌ی ذهن سپرده میشود.
موضوع مهم این است؛ اشخاصی که به زندگیمان معنی بخشیده‌اند، ارتباطی با ترین‌ها ندارند؛ ثروت بيشتری ندارند؛ بهترین جوایز را نبرده‌اند و مشهور و معروف نیستند. آنها کسانی هستند که به فکر ما بوده يا از ما مراقبت كرده‌اند؛ همان‌هایی که در همه‌ی شرایط کنار ما می‌مانند و دوستمان دارند. کمی بیاندیشیدم؛ زندگی خیلی کوتاه است، به راستی من و شما در کدام فهرست قرار داریم؟ به طور یقین در زُمره‌ی مشهورترین‌ها نیستیم، اما از جمله کسانی هستیم که در خاطر خیلی‌ها خواهیم ماند. خیلی‌ها ما را دوست دارند و ما هم به آنها عشق میورزیم.
من نمیتوانم شکرگزار باشم؛ چون به طوركلي درک نکرده‌ام که زندگی چه چيزهايي به من داده است یا چه چیزهای با ارزشی دارم؟ این سوال‌ها و نمونه‌های مشابه آن در ذهن تک تک ما به صورت نهفته یا آشکار وجود دارد و متأسفانه هنگامی که به غُُرغُر کردن مشغولیم، قدر موهبت‌هایی که زندگی هر لحظه به ما میدهد یا برای ما آماده ساخته را نمی‌فهمیم؛ تنها به نداشته‌هامان می‌اندیشيم و احساس کمبود، نداری و عجز میکنیم.
گاهی متوجه نیستیم که چه چیزهایی داریم؛ پس باید کمی وقت بگذاريم و به بررسی، نگرش و مطالعه‌ی همه جانبه‌ی زندگی خود بپردازیم؛ بعد از آن که فهمیدیم از چه ویژگی‌ها و نعمت‌هایی در تمام موقعیت‌های زندگی برخوردار بوده‌ایم، ارزش تمام زحماتی که دیگران برایمان کشیده‌اند را درك میكنیم. عمیق شدن در زندگی باعث میشود تا بفهمیم چه اندازه زندگی ما توسط محبت‌های دیگران پربارتر شده است.
همين الان دست به كار شويد؛ آنوقت متوجه خواهيد شد كه چه طور احساستان تغییر می‌كند. این راه حل در حقيقت نوعي پیروزای ست؛ چون به خاطر دنیا و کسانی که به شما حس شادكامي داده‌اند، شکرگزار هستید و آنها هم احساس میکنند مورد قدردانی قرار گرفته‌اند. کسانی که ما را شاد میکنند درحقیقت باغبان‌هایی دلنواز هستند که روح ما را شکوفا میکنند و به آن طراوت می‌بخشند. قدرشناسی و سپاس يعنی برای حمایت‌هاي زیادی که از ما ميشود، چشمانمان باز است؛ به این روش شادي بيشتري در زندگی خواهيم داشت.
تشکركردن از خدا (شكر) موجب آرامش انسان میشود. هر بار که میگوییم «خدایا شکرت»، درحقیقت خاطر نشان میسازیم که آن چه دارم را میپذیرم و آنچه که باید را یاد ميگیرم. منشأ آرامش ذهن، تمرکز بر موهبت‌هایی است که از آنها بهره‌مند شده‌ایم و نه آن چه نصیب‌مان نشده است. اگر به دنبال آرامش واقعی ذهن هستیم باید حس سپاسگزاری داشته باشیم و نکته‌ی اصلی این است که هر صبح شکرگزار از خواب برخیزیم. اگر منتظر بهتر شدن اوضاع زندگي هستيم، مطمئن باشیم هرگز این گونه نخواهد شد؛ مگر خودمان تلاش كنيم.
