فرزندان نوجوان و والدین

پدر و مادری که سال­ ها برای تربیت و پرورش و تحصیل فرزند خود تلاش کرده ­اند و می­خواهند فرزندان از خودشان بهتر و موفق­تر شوند؛ اغلب فراموش می­کنند که چه اندازه وقت و سرمایه و عمر خود را در این راه صرف نموده ­اند، و در مقام انتقاد و سرزنش و مقایسه­ دختر و پسر جوان تحصیل کرده­ شان با دیگران بر می­ آیند و عزت نفس او را فرو می­ریزند، یا با حمایت­ های بی­جا و بیش از حد اعتماد به­ نفس او را زائل می­کنند. اگر اتومبیلی لوکسی داشته باشیم چهار چشمی از آن مراقبت می­کنیم، ولی بسیاری از والدین به دست خودشان اسباب تخریب شخصیت و حقارت فرزندشان را فراهم می­سازند. همین پیام­ های مخرب زمینه ­ساز بروز اختلاف و فاصله بین نسل­ ها می­شود.

فرزندان نوجوان و جوان نیاز به تایید، تحسین، دیده شدن و دریافت پیام­ های مثبت و سازنده­ به جای سرکوفت مقایسه دارند. آنان نیروهای تازه نفسی هستند که هر پدر و مادری می­تواند در زمینه ­های مختلف از انرژی ذاتی و پتانسیل ذهنی و تخصص ­شان استفاده کند تنها به­ شرط باور کردن و میدان دادن به آن­ ها.

در حقیقت وظیفه­ اولیه و بعد مسئولیت والدین ایجاد فضایی امن و مطلوب و سرشار از آرامش برای رشد است. ویروس منفی­ن گری و بدبینی در کانون خانواده، به­ خصوص نسبت به­ تواناییهای دختران و پسران علف هرزی است که باید از ریشه درآورده شود.