عمده‌ترین مسأله‌ای که هر كسي را از عمق جان ناراحت میکند، این احساس است که ارزش کارش درک نمیشود و آدم قدرشناسی در اطراف او نیست و مورد تحقير و بي‌مهري قرار ميگيرد. ممکن است با داشتن لباسی فاخرخوشحال شویم یا اگر یک کیف چرمی گرانقیمت داشته باشیم، احساس خوبی به ما دست دهد. ولي نکته‌ی اصلی و مهم این است که هیچ چیز به غیر از همدلي، ما را از ته دل شاد نمیکند. بسیاری اوقات تنها یک لبخند یا یک تشکر ساده و صميمانه، شخصی را آنقدر خوشحال میکند که اگر به او يك يا چند سکه‌ي طلا می‌دادید، چنین تاثيري نداشت. در روابط انسانی توجه و درک آنچه که دیگران برای ما انجام میدهند و به طور متقابل کاری که ما برای آنها میکنیم، تعیین کننده‌ی بسیاری از حالات روانی ماست.
باید کمی وقت بگذاريم و به بررسی، نگرش و مطالعه‌ی همه جانبه‌ی زندگی خود بپردازیم؛ بعد از آن که فهمیدیم از چه ویژگی‌ها و نعمت‌هایی در تمام موقعیت‌های زندگی برخوردار بوده‌ایم، ارزش تمام زحماتی که دیگران برایمان کشیده‌اند را درك میكنیم. عمیق شدن در زندگی باعث میشود تا بفهمیم چه اندازه زندگی ما توسط محبت‌های دیگران پربارتر شده است.
بعضی اوقات قدردان کسی هستيم که کاری برای ما انجام داده است، اما از گفتن آن ابا میکنیم؛ در صورتیکه میتوانیم با رفتار خود به طرف مقابل نشان دهيم تا بداند ارزش محبتی را که در حقمان کرده است، می‌فهمیم، باید تشکر کردن را یاد بگیریم؛ حتا برای کار کوچکی که کسی برای ما انجام میدهد.
قدرشناسی و سپاس يعنی برای حمایت‌هاي زیادی که از ما مي‌شود، چشمانمان باز است؛ به این روش شادي بيشتري در زندگی خواهيم داشت. اگر صبح كه از خواب برمیخیزیم، به خاطر زندگی، خانواده، خانه، دوستان، صبحانه، سلامتي و روز تازه از خدا تشكر كنيم و روزهای بعد از آن هم به همین گونه شکرگزار باشیم، انصافاً آیا صفا و آرامش بیشتری نخواهیم یافت؟
تشکركردن از خدا (شكر) موجب آرامش انسان میشود. هربار که میگوییم « خدایا شکرت»، درحقیقت خاطر نشان می‌سازیم که آنچه دارم را می‌پذیرم و آنچه که باید را یاد ميگیرم. منشأ آرامش ذهن، تمرکز بر موهبت‌هایی است که از آنها بهرهمند شده‌ایم و نه آنچه نصیبمان نشده است.
درود بر شما.بسیار راهنمایی کوتاه و عالی و سراسر انرژی بود.مچکرم