سپاسگزاری همان تشکرکردن و حقشناس بودن است که به ما احساس آرامش ميدهد.
این حس مسوولیت و سپاس چه در برابر پروردگار، چه پدر و مادر، استاد و بزرگترها باشد، چه شکر آن نفسی که میکشیم و دَمی که بر میآوریم، فرقی ندارد؛ تشکرکردن یعنی رضايت قلبي از امر پيش آمده، يا آنچه كه داريم. شکرکردن و سپاسگزار بودن کار سختی نیست. ما بدون وجود اطرافیانمان هیچ چیزی نیستم. اگر فکر کنیم هر كاري را خودمان انجام دادهايم و کس دیگری تا بهحال برای ما قدمي بر نداشته است، سخت در اشتباهیم و در اصل چشممان را بسته ایم.
اگر برای دیگران کاری انجام میدهیم توقع سپاسگزاری و قدرشناسی نداشته باشیم. هدف را احساس رضایت و خشنودی خاطر خود در نظر بگیریم که به دلیل فداكاري و كمك، به ما دست میدهد. به سه خصوصیت خوب همسرتان و هم چنين سه كار مثبتی که او در یک سال گذشته برایتان انجام داده است، فكركنيد؛ همین فکر را در مورد پدر، مادر و فرزندان نیز انجام دهید.
مطمئنم آنقدر جنبه هاي خوب و مثبت در همسرتان پيدا خواهيد كرد، كه خودتان هم متعجب میشويد. (با غريبه ها مودبيم، اما در خانه با آنها كه دوستشان داريم، تند و بد حرف ميزنيم. با غريبه ها مهربانی ميكنيم، ولي با نزديكانمان پرخاش. يادمان ميرود، در مواقع سختی و غم همين كسانی كه با آنها تندخويی و بدرفتاری كرده ايم به داد ما میرسند و در كنارمان ميمانند و بيش از ديگران كمكمان ميكنند).
مشكلاتی است كه عادت كردهايم فقط خصوصيات بد نزديكانمان را ببينيم.(شما به عنوان پدر/مادر وقتی به خانه می آیی دختر يا پسر جوانت چند بار برایت چای يا آب آورد؛ چند بار چیزی که خریده بودی را گرفت و برد، اما شده تو یکبار دل به دلش بدهی و بدون اينكه او را نصيحتكني، به حرفهايش گوش كني)؟
(به دو موقعیت در زندگیات فکر کن که گويي ناگهان در آسمان باز شد، رحمت الهی به رویت باریدن گرفت و فرشتهها برایت معجزه کردند… هان؟… یادت آمد؟… يادت هست از خوشحالي میخواستی پرواز کني؟…فقط گفتی خدایا شکرت؟… ولی تو وظیفه داری به دور و بریهای خودت، به کسانی که دوستت دارند؛ به تو عشق میورزند و مواظب تو هستند، توجه كني و از آنها قدردانی و تشكر نمايی. خدای بزرگ منتظر است تا ببیند تو چهقدر به بندههای دیگرش که اسباب راحتی و آسایش تو را فراهم ميکنند، احترام میگذاری و چه اندازه به آنها محبت میکنی. به اطرافت نگاه کن؛ ببین از چه کسانی باید تشکر کنی. تا دیر نشده لبخند بزن؛ فرشته های الهی چشم به راه اند تا دوباره برایت معجزهای فراهم کنند).
“لبخندبزن، تشكركن، محبتكن”