خانواده اولین نهاد اجتماعی است و ازدواج به عنوان یکی از مهمترین رسوم اجتماعی برای دستیابی و تقویت نیازهای عاطفی، غریزی و امنیتی همواره مورد توجه بشر بوده است. ازدواج رابطه ای انسانی، پیچیده، ظریف و پویا میباشد که از ویژگی های خاصی برخوردار است، که درصورت وجود محیطی سالم و سازنده، روابط گرم و صمیمی بین زن و مرد، کانون خانواده پیشرفت و ارتقا بهداشت روانی جامعه را فراهم میسازد.
هرچه محیط خانواده سالمتر و امن تر باشد به همان اندازه روحیه اعضای آن مثبتتر خواهد بود. این تاثیر و کیفیت مطلوب به طور مستقیم به جامعه هم منتقل میشود، چون هر فرد انرژی درونی خود را در روابط اجتماعی اش وارد میکند و جامعه هم از افراد مختلف تشکیل شده، یعنی پتانسیل اجتماعی هر جامعه ای برآمده از متن خانواده هاست. پس محیط نامساعد و ناهنجار خانواده نیز تاثیری نامطلوب و تخریبی بر اخلاق اعضا و در نهایت بر اجتماع میگذارد.
برآورد کردن نیازهای: عاطفی – احساسی – اجتماعی – غریزی هر انسانی ابتدا در محیط خانواده صورت میگیرد. تعامل و دلبستگی افراد خانواده با یکدیگر نیرو و پتانسیل شگرفی ایجاد میکند که زمینه ساز بسیاری کارهای مثبت دیگر است، و عدم چنین روابطی از ضعف ساختار خانواده نشات میگیرد که به گسترش ناهنجاری و بزهکاری در جامعه دامن میزند. اختلاف نظر و آرا در هر جمعی امری طبیعی است. در نهاد خانواده به خاطر منافع مشترک اعضا به خصوص زن و مرد، که بنیان خانواده بر دوش آنان است، تضاد و اختلاف نظر نباید بار تخریبی به خود بگیرند، بلکه از پتانسیل موجود در تضارب آرا باید در جهت پیشبرد اهداف خانواده بهره برد.
بسیاری از اختلافات و مشکلات خانواده ها در اثر سوءتفاهم، سوءتعبیر و عدم درک متقابل پا میگیرد. برخی از اختلافات جزیی و فکری این چنینی، پای مسائل عدیده ای دیگری از جمله: غیبت – تهمت – تکبر- حسادت و امثالهم را به خانواده باز میکند، که تداوم هر یک از آنها به احساسات تخریبی و منفی می انجامد. اختلافات خانوادگی که از عدم درک و فهم نظرات یکدیگر حاصل میگردد، سبب رشد بدبینی و منفی نگری و کینه و نفرت و انتقام میگردد. انرژی موجود در کدروت، کینه، نفرت، عدم شفافیت، دروغ و ریا… خود زمینه ساز بروز اختلافات تازه دیگری میباشند.
به طور معمول اختلافات بین زن و شوهر در سطح روابط آن دو نفر محدود نمیماند، بلکه امواج حاصله اش دیگر اعضا را نیز در برمیگیرد و مثل یک سونامی به کل پیکره خانواده آسیب میرساند. در مواردی هم به خانواده های دو طرف سرایت میکند، همچون شعله کبریت که در انبار کاهی بیفتد. اعضای خانواده را میتوان به سرنشینان یک قایق تشبیه کرد، اگر آسیبی به قایق برسد، خطر غرق شدن همه را تهدید میکند.