رابطه سالم بین زن و شوهر
رابطه سالم بین زن و شوهر، اصل اساسی و مهم تربیت فرزند است و ناسازگاری این دو میتواند تاثیرات مخرب بسیاری در فرزندان بوجود آورد. فرزندان از رفتار پدر و مادر الگو میگیرند. مطالعات پزوهشگران نشان میدهد که حتا مشاجره‌های اندک و محدود والدین میتواند زندگی سایر اعضای خانواده را دچار آشفتگی و بحران جدی کند. زمانی که والدین با سردی با یکدیگر برخورد میکنند و در سکوت با یکدیگر رفتار خصمانه دارند و سعی در پوشاندن آن از چشم دارند فرزندان، آنها (فرزندان) احساس پریشانی و اضطراب میکنند و متوجه اختلاف والدین میشوند. مشاجره زن و شوهر میتواند الگوی خواب فرزندان را به هم بزند و باعث زود رنجی و بروز مشکلات دیگری شود و سبب بروز رفتارهای ناسازگار فردی در جامعه میشود.
محققان در این زمینه معتقدند: کسانی که شاهد خشونت و مشاجره‌های والدین خود بوده‌اند دو برابر بیشتر از دیگران با همسران خود دچار مشکل رفتاری هستند. مشاجره والدین چه پنهان و چه آشکار، تاثیر زیادی در ایجاد اختلالات عاطفی دارد و فرزندان را دچار نوعی «تعارض شناختی» میکند که گذر زمان از شدت آن نمی‌کاهد.
از آنجایی‌که والدین پناه اصلی و مرکز امنیت کودک است؛ هنگام ستیز و مشاجره، فرزند هراسان نمیداند به چه کسی پناه ببرد. همین مسئله آنها (فرزندان) را درگیر تضادی درونی میکند که آثار زیانباری به همراه دارد، از جمله بروز رفتار ضد اجتماعی. بسیاری از همسران گویی برمسند قضاوت نشسته‌اند، مدام انگشت اتهام را به سمت طرف مقابل میگیرند و همسر خود را محکوم میکنند. در حالی که هر مشاجره و ستیزی احتیاج به دو طرف دارد و در بیشتر موارد زن و شوهر به یک اندازه مقصرند.
تلقین باور اشتباه «دعوا نمک زندگی است»! مشاجره‌های زن و شوهری را ادامه داده و باعث از هم پاشیدن زندگی و تیرگی روابط و از بین رفتن محبت در خانواده میشود. هرچه محیط خانواده سالمتر و امنتر باشد به همان اندازه روحیه اعضای آن مثبتتر خواهد بود. این تاثیر و کیفیت مطلوب به طور مستقیم به جامعه هم منتقل میشود، چون هر فرد انرژی درونی خود را در روابط اجتماعیش وارد میکند و جامعه هم از افراد مختلف تشکیل شده، یعنی پتانسیل اجتماعی هر جامعه‌ای برآمده از متن خانواده‌هاست. پس محیط نامساعد و ناهنجار خانواده نیز تاثیری نامطلوب و تخریبی بر اخلاق اعضا و درنهایت بر اجتماع میگذارد.
برآورد کردن نیازهای: عاطفی – احساسی – اجتماعی – غریزی هر انسانی ابتدا در محیط خانواده صورت میگیرد. تعامل و دلبستگی افراد خانواده با یکدیگر نیرو و پتانسیل شگرفی ایجاد میکند که زمینه ساز بسیاری کارهای مثبت دیگر است، و عدم چنین روابطی از ضعف ساختار خانواده نشات میگیرد که به گسترش ناهنجاری و بزهکاری در جامعه دامن میزند.
اختلاف نظر و آرا در هر جمعی امری طبیعی است. در نهاد خانواده به خاطر منافع مشترک اعضا به خصوص زن و مرد، که بنیان خانواده بر دوش آنان است، تضاد و اختلاف نظر نباید بار تخریبی به خود بگیرند، بلکه از پتانسیل موجود در تضارب آرا باید در جهت پیشبرد اهداف خانواده بهره برد.
نظام اجتماعی خانواده قواعد و ساختاری دارد که با رابطه متقابل ارکان اصلی آن (پدر و مادر) پویایی خاصی پیدا میکند. چگونگی خانواده بسته به کیفیت و سطح این روابط دارد، کانون خانواده همچون آینهای شخصیت فرد مقابل را منعکس میکند. از طریق همنشینی مشترک، شبکه عاطفی خانواده شکل میگیرد. یعنی رابطه سالم از مهمترین عوامل شکل‌گیری شخصیت اعضای خانواده میباشد.
