حسین که بود و چه کرد

حسین که بود و چه کرد، حسین چه کرده است که چنین همه­ عالم عاشق و شیفته­ اویند، و قرن­ها در سوگ او رخت عزا پوشیده­ و شیون و زاری می­کنند. مگر هیچ جنگ و جنایت شوم دیگری در طول تاریخ بشر رخ نداده است؛ پس چرا واقعه­ کربلا این­ تحول بزرگ بشری را ایجاد کرده و چنین تاثیری از خود بر جا­ گذاشته است.

حسین(ع) امامی دانشمند، باهوش، عالم، سیاستمدار و مجتهدی آگاه به مسایل زمان بود. او در دامان بزرگترین زن عالم بشریت بزرگ شده بود. او تربیت شده مکتب علی(ع)، میزان و پیمانه بشریت، و از رهنمودهای بزرگترین پیامبر یعنی رسول اکرم بهره ­مند گردیده بود، یعنی انسانی تمام بود.

حسین مظهر اراده همه­ تاریخ است که گره­­ کور زمان را در عاشورا برای همیشه باز کرد. حسین پرچمدار و علم­دار و مشعل ­دار و جلودار­ و در یک کلام وارث همه­ پیامبران است که رسالت آنان را در آن مقطع تاریخی بر دوش می­کشید. حسین وظیفه داشت در برابر انحراف اسلام، انحراف دین به پا خیزد.

آنجایی که حسین از میانه­ سفر حج با آگاهی کامل اعلام می­کند که قصد عزیمت به کوفه دارد مشخصا نیتش را برای تاریخ، برای بشریت، برای حرامیان، برای استکبار زمان، آشکار می­کند، و در هرگامی که به کربلا نزدیک­تر می­شود مسولیت و رسالتش سنگین­تر می­گردد.

او با اعلام سفر خویش از نیمه راه حج قصد دارد که بگوید در جایی که ظلم و جهل و ناآگاهی پا برجاست و سرطان فساد و فسق و جور در حال نابود کردن پیکره­ جامعه اسلامی است، رفتن به بزرگترین اجتماع بشری یعنی حج برای اعلام ربوبیت، بندگی، افتادگی، وحدت و… در برابر خدا معنی ندارد، و بازگرداندن دین بر مسیر اصلی و باز کردن گره ­های کور ظلم و نفی جهل تنها یک راه وجود دارد و آن شهادت است. تزریق خون تازه به رگ­ های اسلام و جامعه و تاریخ است، و این مهم انجام نمیشود مگر با شهادت بهترین بندگان خدا، و حسین(ع) این را خوب می­داند. چون او وارث آگاهی، دانایی و نور است.

حسین(ع) عازم می­شود، به سوی شهادت­گاه با مردانی از جنس ایمان و شجاعت. مستکبران و شیاطین زمان با فرستادن کسانی سعی دارند به هرقیمتی با حسین(ع) از در مصالحه درآیند زهی خیال باطل. خون مطهر حسین و یارانش کالبد مرده تاریخ را زنده کرد. حرکت معنادار و جهت­دار عاشورا نه تنها اسلام را از انحراف نجات داد، بلکه برای همیشه بر ریل پیشرفت و حرکت صحیح قرار داد. حسین(ع) نقطه ­ای تاریک در سرنوشت بشر را تبدیل به انفجاری کبیر و هدایت­گر می­کند و این کار تنها با خون پاک او ممکن شد. حسین(ع) آگاهانه در روزهای ۹ و ۱۰ محرم ۶۱ هجری مطابق با ۲۰ مهر ۵۹ شمسی ۱۰ اکتبر ۶۸۰ میلادی کوردلان را عقب راند، تاریخی نوین برای بشریت رقم زد، با مثبت ­اندیشی ثابت کرد که نور بر ظلمت و خون بر شمشیر پیروز است.