حسین (ع)
حسین که بود و چه کرد، حسین چه کرده است که چنین همه عالم عاشق و شیفته اویند، و قرنها در سوگ او رخت عزا پوشیده و شیون و زاری میکنند. مگر هیچ جنگ و جنایت شوم دیگری در طول تاریخ بشر رخ نداده است؛ پس چرا واقعه کربلا این تحول بزرگ بشری را ایجاد کرده و چنین تاثیری از خود بر جا گذاشته است.
حسین(ع) امامی دانشمند، باهوش، عالم، سیاستمدار و مجتهدی آگاه به مسایل زمان بود. او در دامان بزرگترین زن عالم بشریت بزرگ شده بود. او تربیت شده مکتب علی(ع)، میزان و پیمانه بشریت، و از رهنمودهای بزرگترین پیامبر یعنی رسول اکرم بهره‌مند گردیده بود، یعنی انسانی تمام بود.
حسین مظهر اراده همه تاریخ است که گرهی کور زمان را در عاشورا برای همیشه باز کرد. حسین پرچمدار و علمدار و مشعلدار و جلودار و در یک کلام وارث همه پیامبران است که رسالت آنان را در آن مقطع تاریخی بر دوش میکشید. حسین وظیفه داشت در برابر انحراف اسلام، انحراف دین به پا خیزد.
آنجایی که حسین از میانه سفر حج با آگاهی کامل اعلام میکند که قصد عزیمت به کوفه دارد مشخصا نیتش را برای تاریخ، برای بشریت، برای حرامیان، برای استکبار زمان، آشکار میکند، و در هر گامی که به کربلا نزدیکتر میشود مسولیت و رسالتش سنگینتر میگردد.
او با اعلام سفر خویش از نیمه راه حج قصد دارد که بگوید در جایی که ظلم و جهل و ناآگاهی پا برجاست و سرطان فساد و فسق و جور در حال نابود کردن پیکرهی جامعه اسلامی است، رفتن به بزرگترین اجتماع بشری یعنی حج برای اعلام ربوبیت، بندگی، افتادگی، وحدت و… در برابر خدا معنی ندارد، و بازگرداندن دین بر مسیر اصلی و باز کردن گره‌های کور ظلم و نفی جهل تنها یک راه وجود دارد و آن شهادت است. تزریق خون تازه به رگ‌های اسلام و جامعه و تاریخ است، و این مهم انجام نمی شود مگر با شهادت بهترین بندگان خدا، و حسین(ع) این را خوب میداند. چون او وارث آگاهی، دانایی و نور است.
حسین(ع) عازم میشود، به سوی شهادتگاه با مردانی از جنس ایمان و شجاعت. مستکبران و شیاطین زمان با فرستادن کسانی سعی دارند به هر قیمتی با حسین(ع) از در مصالحه درآیند زهی خیال باطل.
خون مطهر حسین و یارانش کالبد مرده تاریخ را زنده کرد. حرکت معنادار و جهت‌دار عاشورا نه تنها اسلام را از انحراف نجات داد، بلکه برای همیشه بر ریل پیشرفت و حرکت صحیح قرار داد.
حسین(ع) نقطه‌ای تاریک در سرنوشت بشر را تبدیل به انفجاری کبیر و هدایتگر میکند و این کار تنها با خون پاک او ممکن شد.
حسین(ع) آگاهانه در روزهای ۹ و ۱۰ محرم ۶۱ هجری مطابق با ۲۰ مهر ۵۹ شمسی ۱۰ اکتبر ۶۸۰ میلادی کوردلان را عقب راند، تاریخی نوین برای بشریت رقم زد، با مثبت اندیشی ثابت کرد که نور بر ظلمت و خون بر شمشیر پیروز است.
