تنها حالاست که وجود دارد
دوری جستن از لحظه حال، در فرهنگ ما، تقریباً مثل نوعی ترس است که همواره در هر شرایطی زمان حال را فدای آینده میکنیم، و اغلب با این طرز تفکر، نه تنها از انرژی موجود در شادی‌های لحظه حال دوری می‌جوییم، بلکه وقتی زمان آینده هم فرا برسد (تبدیل به زمان حال شود) دوباره ما ظرفیت آن را برای تدارک آینده بعدی مصرف خواهیم کرد.
تنها حالاست که وجود دارد آینده هم لحظه حال دیگری است که وقتی برسد، در آن زندگی خواهیم کرد. مساله این است که بیشتر ما، از نظر عادت فرهنگی، بر روی «حالا»، تأکید نمیکنیم. ما معمولا یاد نگرفته‌ايم از روند زندگي خويش خرسند باشيم و آنقدر دنبال: شغل، درآمد، فرزندان، بازنشستگي و غيره هستیم كه اگر همه آنها را كنار هم بگذاريم، متوجه ميشويم كه در واقع هميشه خود را براي پايان زندگي خويش آماده کرده‌ایم. یعنی مدام بسیاری از کارهایی که باید امروز انجام دهیم و دنیا پتانسیل آن را برایمان فراهم کرده، بی‌خود و بی‌جهت و به بهانه‌های واهی به فردا موکول میکنیم و فرداها همچنان تداوم دارند. ولی نه برای همیشه
واحد گذر زمان؛ در لحظه حال است، که میتواند زیباترین تجارب را رقم زنند؛ مشروط بر اینکه در آن غرق شویم و از انرژی ذاتی‌اش نهایت بهره را ببریم و گذشته را به فراموشی بسپاریم. چگونگی زندگی در لحظه حال به ما مربوط است. اگر آن را آموختیم، در حقیقت، لحظه دیگری وجود ندارد که بتوانیم در آن زندگی کنیم. عادات ذهنی جدید در زمان حال رشد میکنند و مرکز قدرت ما در زمان حال است، جایی که بذرهای زندگی را برای خلق تجربههای جدید میکاریم.
آینده به موقع میرسد، آرزوها، امیدها، افسوس خوردن‌ها، عادیترین و خطرناکترین تاکتیک‌ها برای تخریب و انهدام لحظه‌های زمان حال به شمار می‌آیند. روزهای زندگی مانند طنابی است که نمی‌دانیم چه هنگام قطع خواهد شد، دو سوی آن، گذشته و آینده و میانش، زمان حال قرار دارد. چه بسا ما به گذشته‌اش نگاه کنیم و حسرت خوریم و دچار غم و اندوه شویم، یا شاید به آینده نظر اندازیم و پیش از موعد، آرزوی دانستنش را داشته باشیم
یادمان باشد نه گذشته را میتوانیم برگردانیم و نه رسیدن آینده را سرعت بخشیم پس با خیالی آسوده از انرژی تپنده لحظه‌هامان بهره ببریم. اما واقعیت اینکه ما جز زمان حال چیز دیگری نداریم؛ زیرا نه لذت گذشته‌ای که رفته است را احساس خواهیم کرد و نه سختی‌هایش را، آینده نیز هنوز نطفه‌اش بسته نشده که وقوع یابد. در این صورت، ما چیزی نداریم جز همین ساعت و دقیقه‌ای که در آن زندگی میکنیم.
