امید و ناامیدی:
وقتی به چیزی فکر می‌کنیم، در واقع برایش کارت دعوت می‌فرستیم. افکار امواج مثبت یا منفی تولید می‌کنند که باعث جذب یا دفع می‌شوند وقتی ما به موضوعی فکر می‌کنیم امکان وقوع آن را به طرز چشم‌گیری قطعی می‌یابیم، درحقیقت تصاویر ذهنی به‌سوی ما باز می‌گردند.
زندگی مانند آینه‌ای است که همیشه تصاویر ذهن خودمان را منعکس میکند
افراد مثبت اندیش؛ مهربان، شاد و باگذشت هستند، همیشه انتظار بهترین رویدادها را دارند و دنیا را مانند خودشان شاد و دلنشین می‌بینند. ولی افراد منفی‌نگر، غمگین، ناراضی و کینه‌جو هستند، که معمولا تصاویر سخت و تاریکی در آن می‌بینند. افراد منفی‌نگر هنگامی‌که از رویدادی ناامید می‌شوند در واقع درهای ارتباط خود را با خداوند می‌بندند.
ناامیدی دیوار محکمی است، که پشت آن پرتگاهی عمیق انتظارمان را میکشد. انتظارات منفی و بدبینانه ما را به طرف بدبختی و اتفاقات نامطلوب سوق خواهد داد. در حالی که؛ امید، جلوهای از ایمان است. امید یکی از زیباترین وجوه ذهن افراد مثبت است و ناامیدی بدترین جنبه آن. وقتی دعا می‌کنیم، یعنی به آینده امیدواریم و رحمت خداوند را به‌سوی خود می‌کشیم.
امید جاده‌ای است روشن که به مقصود نهایی ختم میشود. اگر این گوهر ارزشمند را از دست بدهیم، چه بخواهیم و چه نخواهیم به دروازه‌های جهنم قدم گذاشته‌ایم. یعنی ناامیدی ما را به ناکجاآباد، خرابی و سیاهی و تاریکی می‌کشاند. و اغلب به انتخاب خودمان در دام سیاه ناامیدی می‌غلطیم. بدبینی افکار منفی نشست و برخاست با افراد منفی‌گو کم کم و به مرور زمان زمینه رشد و ظهور نااامیدی را در انسان فراهم می‌سازد.
امید فقط این نقش را ندارد که در اوج غم و ناکامی تسلی بخش باشد، بلکه مانند خوش‌بینی به شکلی مقتدرانه و شگفت آور در زندگی هر انسانی تاثیرگذار است و در عرصه‌های گوناگون نقش سازنده‌ای ایفا میکند. یک لحظه فکر کنید؛ اگر امید را از ما بگیرند زندگی‌مان چقدر بی‌معنی و پوچ میشود. در هر موقعیتی که باشیم، داشتن امید شرط اول بقا است.
انسان همواره با امید زنده است، اگر بتوانیم شعله لرزان امید را حتا در تاریکترین شرایط سخت و دشوار همواره روشن نگه داریم، طبق تجارب بشری قادر خواهیم بود از بحران‌ها عبور کنیم، و برای مشکلات راه حل پیدا نماییم. انسان‌های امیدوار، سرشار از نيرو و توان هستند و در تعقیب اهداف‌شان در زندگی کمتر دچار افسردگی و اضطراب یا درماندگی‌های عاطفی و روانی می‌شوند؛ چون همواره نشانه‌های تازه‌ای در زندگی می‌یابند. مهمترین اصل برای حفظ امید و دوری از ناامیدی روحیه مثبت اندیشی است.
البته بايد بين اميد، با ساده لوحي و خيالات واهي فرق گذاشت؛ از امیدی سخن می‌گويم که کیفیت یک زندگی سالم و پر نشاط را بنا می‌سازد و از عوامل اساسی رشد انسان در هر جامعه‌ای محسوب می‌گردد. حتا در آموزه‌های دینی، ناامیدان از رحمت الهی، در شمار گمراهان به حساب می‌آیند.
