امید و ناامیدی

وقتی به چیزی فکر می‌کنیم، در واقع برایش کارت دعوت می‌فرستیم. افکار امواج مثبت یا منفی تولید می‌کنند که باعث جذب یا دفع می‌شوند وقتی ما به موضوعی فکر می‌کنیم امکان وقوع آن را به ­طرز چشم‌گیری قطعی می‌یابیم، درحقیقت تصاویرذهنی به‌سوی ما باز می‌گردند. زندگی مانند آینه‌ای است که همیشه تصاویر ذهن خودمان را منعکس می‌کند.

افراد مثبت اندیش؛ مهربان، شاد و باگذشت هستند، همیشه انتظار بهترین رویدادها را دارند و دنیا را مانند خودشان شاد و دلنشین می‌بینند. ولی افراد منفی­ نگر، غمگین، ناراضی و کینه‌جو هستند، که معمولا تصاویر سخت و تاریکی در آن می­ بینند. افراد منفی­ نگر هنگامی‌ که از رویدادی ناامید می‌شوند در واقع درهای ارتباط خود را با خداوند می‌بندند. ناامیدی دیوار محکمی است، که پشت آن پرتگاهی عمیق انتظارمان را می­کشد. انتظارات منفی و بدبینانه ما را به طرف بدبختی و اتفاقات نامطلوب سوق خواهد داد. در حالی که؛ امید، جلوه­ ای از ایمان است. امید یکی از زیباترین وجوه ذهن افراد مثبت است و ناامیدی بدترین جنبه­ آن. وقتی دعا می‌کنیم، یعنی به آینده امیدواریم و رحمت خداوند را به‌سوی خود می‌کشیم.

امید جاده‌ای است روشن که به مقصود نهایی ختم می‌شود. اگر این گوهر ارزشمند را از دست بدهیم، چه بخواهیم و چه نخواهیم به دروازه­ های جهنم قدم گذاشته ایم. یعنی ناامیدی ما را به ناکجاآباد، خرابی و سیاهی و تاریکی می­کشاند. و اغلب به انتخاب خودمان در دام سیاه ناامیدی می­ غلطیم. بدبینی افکار منفی نشست و برخاست با افراد منفی­ گو کم کم و به مرور زمان زمینه رشد و ظهور نااامیدی را در انسان فراهم می­ سازد. امید فقط این نقش را ندارد که در اوج غم و ناکامی تسلی­ بخش باشد، بلکه مانند خوش­بینی به­ شکلی مقتدرانه و شگفت­ آور در زندگی هر انسانی تاثیرگذار است و در عرصه­ های گوناگون نقش سازنده­ای ایفا می­کند. یک لحظه فکر­کنید؛ اگر امید را از ما بگیرند زندگی­مان چقدر بی­ معنی و پوچ  می­شود. در هر موقعیتی که باشیم، داشتن امید شرط اول بقا است.

انسان همواره با امید زنده است، اگر بتوانیم شعله لرزان امید را حتا در تاریکترین شرایط سخت و دشوار همواره روشن نگه داریم، طبق تجارب بشری قادر خواهیم بود از بحران­ ها عبور کنیم، و برای مشکلات راه حل پیدا نماییم. انسان­ های امیدوار، سرشار از نيرو و توان هستند و در تعقیب اهداف­شان در زندگی کمتر دچار افسردگی و اضطراب یا درماندگی­ های عاطفی و روانی می­شوند؛ چون همواره  نشانه­ های تازه­ای در زندگی می­ یابند. مهمترین اصل برای حفظ امید و دوری از ناامیدی روحیه مثبت اندیشی است. البته بايد بين اميد، با ساده­ لوحي و خيالات واهي فرق گذاشت؛ از امیدی سخن می­گويم که کیفیت یک زندگی سالم و پرنشاط را بنا می­سازد و از عوامل اساسی رشد انسان در هر جامعه­ ای محسوب می­گردد. حتا در آموزه­ های دینی، ناامیدان از رحمت الهی، در شمار گمراهان به­ حساب­ می­ آیند.