ازدواج و خوشبختی
آیا افراد متأهل همیشه خوشبخت‌تر از مجردها هستند؟ اگر پای صحبت بسیاری از مادران بنشینیم، توصیه میکنند که ((خودتان به فكر خوشبختی‌تان باشيد؛ منتظر شخص دیگری نشويد تا از راه برسد و برايتان خوشبختی بياورد)). ما میتوانیم به عنوان یک انسان از موهبت‌ها و نعمت‌های خداوند بهره‌مند شده، از زندگی لذت ببریم. بسیاری افراد با وجود متأهل بودن، رضایت چندانی از زندگی ندارند. درگذشته افراد متأهل بسیار شادابتر و راضی‌تر بوده‌اند، اما به راستی چه بر سر نسل جوان ما آمده است؟
در تحقيقات پژوهشگران نسبت به ارزیابی زن و شوهرها از رضایت در زندگی آشکار شده؛ که یکی از مهمترین عوامل خوشبختی؛ چگونگی هماهنگ شدن آنها (زوجین) در جنبه‌های مثبت و منفی زندگی و هماهنگ شدن با تغییرات است و این مهم در گروی تغییر افکار و در پی آن تغییر روش‌های رفتاری زن و شوهر در مواجهه با مسایل گوناگون ميباشد. نتایج تحقیقات نشان داده که افراد غیرقابل انعطاف نسبت به هر نوع تغییر از جمله ازدواج، واکنش‌های شدید نشان میدهند و پس از مدتی دوباره به دنبال آرزوهای فردی خود هستند؛ درواقع کمتر به این موضوع فکر میکنند که با ازدواج باید «من» تبدیل به «ما» شود و تلاش طرفین برای رسیدن به اهداف و مصلحت خانواده و زندگی مشترک معطوف گردد.
ازدواج یک جاده‌ي طلایی برای رسیدن به اهداف ما ایجاد نمیکند، بلکه باید خوشحالی و رضایت را درون خود جستجو کرد و در دید و نگرش خود تغییراتی ایجاد نمود تا یک ارتباط سالم زناشویی حاصل شود. اگر قرار باشد فرد دیگری را در زندگی و سرنوشتمان شریک کرده، اما باز هم به تنهایی تصمیم‌گیری و عمل نماييم، پس این زندگی مشترک تأثیر چندانی بر آینده‌ی ما نخواهد داشت؛ حتا اگر برای مدتی وانمود كنيم كه خيلي خوشحال هستيم، اما در افكارمان تغييري نسبت به پيرامون ايجاد نكرده باشيم، بعد از مدتي نيروهای درونی به طور ناخودآگاه ما را به همان مسیر افکار شخصی باز می‌گردانند.
پژوهشگران معتقدند که در بسیاری از ازدواج‌ها میزان خوشبختي افراد قبل و بعد از ازدواج تفاوت چندانی نداشته و حدود ده درصد فرق می‌کند. حتا زمانی که اتفاق بدی مثل طلاق برای افراد رخ میدهد، با وجودی که واکنش منفی نسبت به آن نشان میدهند، اما پس از مدتی، بسته به شخص از چند ماه تا چند سال متغير است، به همان نگرش (وضعیت رواني) قبل از این واقعه، که شامل رضایت یا عدم رضایت است، باز میگردند.
آنچه در این میان اهمیت دارد؛ این که ازدواج میتواند مجرایی برای آرامش بیشتر و استقلال باشد، اما چنانچه همواره دختر یا پسر موضع زمان تجرد خود را حفظ کنند و بیاندیشند که راه خودمان صحیح است و بهتر از دیگری (همسرم) قادر به تشخیص مسایل هستم، هرگز نباید توقع داشته باشیم که چنین ازدواجی باعث خوشبختي و سعادت ما شود؛ زیرا حاضر به تجربه‌ی راه‌های دیگر نیستیم، اما اگر با تمرین اقدام به تغییر افکار و رفتار خود متناسب با تغییرات زندگی مشترک کنیم و همواره آماده‌ي پذیرش شیوه‌های صحیح و امتحان شده باشیم، به تدریج رضایت بیشتری پیدا خواهیم کرد. پس به یاد داشته باشیم که ریشه‌ي خوشبختی و اتفاقات مثبت و خوشحال کننده‌ي زندگی زناشویی در درون خود ماست.
