آرامش در حضور فرزندان
تهران – ایرنا – یک روز صبح که زنگ مدرسه به صدا درآمد، دانش آموزان سر کلاس‌های خود رفته و نشستند، هنوز نیم ساعت نگذشته بود که مونا ۹ ساله جای خود را خیس کرد و پس از استفراغ با لکنت شروع به حرف زدن کرد.
کد خبر: ۸۱۶۱۲۰۲۴ | تاریخ خبر: ۲۸/۰۲/۱۳۹۴ – ۱۱:۲۶
مسوول بهداشت مدرسه به مراقبت از مونا پرداخت و پس از اطلاع به والدین، این کودک به بیمارستان منتقل شد.
پزشک معالج پس از معاینه اعلام کرد، مونا از نظر جسمانی سالم است اما باید از نظر روحی و روانی علت را بررسی کرد.
بررسی‌ها نشان داد، آن روز پدر مونا وقتی منزل را ترک می کرد، چند بار با تهدید و فریاد به مادر گفت که امروز آخرین روز زندگی من و توست و تا ظهر تکلیف تو را معلوم می‌کنم.
این مساله از نظر روانی کودک را گرفتار مشکل و اختلال روان تنی کرده است.
اختلاف و مشاجره والدین باعث تخریب روحیه و احساس ناامنی در فرزندان می‌شود و به همین علت است که پدر و مادر باید رفتارهای خود را در حضور فرزندان کنترل کنند.
خبرنگار گروه اجتماعی ایرنا برای تبیین تاثیر مشاجره والدین در حضور فرزندان و تاثیرات آتی بر سلامت روانی آنها، نظر دو کارشناس و پژوهشگر مسایل اجتماعی را جویا شده که در پی می آید:
** ناامنی روانی عامل تشدید ترس و اضطراب در کودکان
نویسنده و پژوهشگر مسایل اجتماعی در این باره به خبرنگار اجتماعی ایرنا می گوید: هر عاملی که امنیت روانی کودکان را به خطر اندازد، احساس ناامنی، ترس و اضطراب را در آنها تشدید می کند و بروز این دو مشکل در سن و سال پایین زمینه بسیاری از مسایل را سبب خواهد شد.
افشین طباطبایی می‌افزاید: والدین در بیشتر مواقع که با یکدیگر مشاجره و حتی فحش و ناسزا به یکدیگر می گویند، با گذشت زمان آشتی کرده اما اثرات این عمل اشتباه که در حضور فرزندان صورت گرفته تا مدتهای زیادی بر ذهن و روان آنها باقی می ماند.
وی ادامه می دهد: به همین خاطر است که همواره تاکید می‌شود، پدر و مادر در حضور فرزندان مراقب رفتارهای خود باشند زیرا وقتی امنیت روانی آنها به خطر بیافتد، چارچوب های ذهنی و روانی فرزندان نیز بر هم می ریزد و یکباره احساس ناامنی، فروپاشی و واماندگی بر آنها غلبه می کند.
به گفته این نویسنده و پژوهشگر مسائل اجتماعی، کودکان مانند آدم های بزرگ، تجربه و قدرت تجزیه و تحلیل ندارند و از آنجا که همه امنیت و استواری زندگی خود را از والدین دریافت می کنند، وقتی آن را در خطر ببینند، دچار تزلزل روانی خواهند شد.
** شب ادراری، لکنت زبان و لوچی چشم
طباطبایی، شب ادراری، لکنت زبان، پرخاشگری را از جمله پیامدهای احساس ناامنی در کودکان دانسته و می گوید: این مساله در برخی موارد به لوچی چشم و کمای ناگهانی نیز منجر خواهد شد، هر چند در حالت‌های حاد، موجب فرار از خانه و خشونت‌های لحظه‌ای می‌شود.
وی با بیان اینکه واکنش‌ها در سنین مختلف نسبت به این مساله متفاوت است، می‌افزاید: فرزندان قبل از بلوغ به شدت به والدین وابسته هستند، آنها پدر را همه چیز خود و کانون خانواده را منشا آرامش و امنیت می دانند، بنابراین وقتی این چارچوب با خطر مواجه شود، همه آرامش آنها متزلزل می‌شود.
این پژوهشگر مسایل اجتماعی استفاده از عبارت هایی نظیر «تو را طلاق می دهم» ، «همسری دیگر اختیار می کنم»، « می روم مامان جدید برایت بگیرم» یا «با هم به خارج از کشور می رویم» و بسیاری از حرفهای دیگر که حتی به شوخی میان پدر و مادر و فرزندان رد و بدل می شود را از عوامل از بین بردن امنیت روانی و روحی فرزندان دانست.
** تحصیل تحت تاثیر احساس ناامنی
طباطبایی با بیان اینکه با وجود احساس ناامنی درس خواندن نیز غیر ممکن است، می‌گوید: احساس خطر همه چیز فرد را تحت تاثیر قرار می دهد درست مانند زمانی که یک فرد بالغ در محیط کار خود احساس ناامنی دارد و دیگر نمی تواند به فعالیت خود بطور صحیح ادامه دهد.
وی با اشاره به عامل ایمنی و امنیت به عنوان اولین مساله مورد توجه و با اهمیت در زندگی انسان می‌افزاید: چرا باید والدین با دستان خود در محیط خانواده امکان برخورداری از امنیت روانی را از فرزندان سلب و با این کار به اعتماد به نفس و خودباوری آنها خدشه وارد کنند.
این پژوهشگر مسایل اجتماعی تصریح می‌کند: فرزندانی که در چنین خانواده‌هایی رشد می‌کنند، در بزرگسالی احساس مسوولیت نخواهند داشت و به فرد بیچاره ای تبدیل خواهند شد که فقط در زندگی برای کسب و برخورداری از احساس امنیت جنگیده است.
وی می گوید: این کودکان بیشتر شبها با ترس و اضطراب به خواب رفته و شاهد مشاجره و بحث والدین بوده‌اند و هر لحظه این احساس بر آنها غلبه می کند که مبادا پدر یا مادر منزل را ترک کرده و دیگر بازنگردند، بنابراین این نگرانی ها فضای ذهنی پر آشوبی را برای آنها ایجاد می کند.
طباطبایی با بیان اینکه در چنین شرایطی تمرکز بر درس و تحصیل امکانپذیر نیست، ادامه می‌دهد: این مساله مانع از این می شود که کودک به خود فکر کند و پایه های عزت نفس در او شکل گیرد، بنابراین نگرانی و اضطراب آرام آرام در او شدت گرفته و باعث بروز مشکلات بزرگتر برای آنها می شود.
وی با توصیه به والدین برای الگو برداری از پدر و مادرهای قدیمی تاکید می‌کند: والدین در صورت بروز اختلاف و مشاجره در جایی بدور از چشم فرزندان بحث کنند زیرا این اختلافات فقط به دو طرف دعوا مربوط می شود نه فرزندان، بنابراین کودکان نباید به خاطر اختلاف و مشکلات میان پدر و مادر آسیب ببینند.
به گفته طباطبایی، در صورتی که فرزندان از این موضوع مطلع شوند، امواج اختلافات آنها را تخریب خواهد کرد، پس زن و شوهر مشکلات را میان خود حل کرده و از حرف های نیش دار و کنایه آمیز که در ضمیر ناخواگاه فرزندان اثر می کند و نگرانی، اضطراب، ترس و ناامیدی کودکان بی گناه را سبب می‌شود، پرهیز کنند
