روزنامه: قحطی زمان در زندگی
این یادداشت افشین طباطبایی در ۱۲ تیر ۱۳۹۵ در صفحه ۱۱ روزنامه آفتاب به چاپ رسیده است.
ما چنان درگیر کارهای روزمره خود هستیم که دیگر وقتی برای اندیشیدن پیدا نمی‌کنیم؛ آرامش خود را فدای آسایش‌مان می‌کنیم؛ در حقیقت این خطر وجود دارد که به بیگانگی از خود هم برسیم. یکی از معضلات گم شدن احساس سعادت انسان امروز، همین «قحطی زمان» است؛ فرصت گپ زدن، دور هم نشستن و شام یا ناهار خوردن با یکدیگر (افراد خانواده) را از دست داده ، به نوعی اسیر زمان شده‌ایم. درحقیقت زمان کمیاب نشده است، بلکه بیست و چهار ساعت شبانه روز همواره در اختیار ما بوده و خواهد بود؛ مسئله‌ای که فرق کرده چگونگی استفاده از زمان است. به طور حتم برای هرکاری وقت نداریم، ولی برای مهمترین برنامه‌ها همیشه وقت کافی باید داشته باشیم. بیشتر افرادی که از نداشتن وقت کافی شکوه و گلایه می‌کنند، کارهای مهم و ضروری را قربانی کارهای غیرضروری می‌کنند.
زمان دو ویژگی خاص دارد؛ به صورت مساوی و یکسان بین همه تقسیم می‌شود و دیگر این که نمی‌توان مثل پول یا طلا آن را پس انداز نمود. اگر هرشبانه روز از این سرمایه بیست و چهار ساعته تا ثانیه آخر به بهترین شکل استفاده نکنیم، نمی‌توانیم مانده‌ای برای روز دیگر باقی بگذاریم. متاسفانه اغلب انسان‌ها به زمان، بهای کمی‌می‌دهند و ارزش واقعی‌اش را آن طور که باید و شاید درک نمی‌کنند. اگر کسی به اموال ما دستبرد بزند، حساسیت بسیار تندی از خود نشان خواهیم داد، اما بیشتر مواقع به دیگران اجازه می‌دهیم که وقت و زمان ما را با مسایل غیرمهم و غیرضروری تلف کنند و اغلب خود نیز با آن‌ها هم دست می‌شویم.
زندگی، گنجینه‌ای گران قیمت است، ولی ما فقط تلف‌اش می‌کنیم و حتی قبل از آنکه بدانیم چیست، آن را هدر داده‌ایم. هر لحظه، گنج بزرگی است؛ پس گنج‌تان را مفت و بیهوده از دست ندهید. بدانید که زمان، منتظر هیچ‌کس نمی‌ماند.اصل مهم این است که ما هر روز را به بهترین شکل ممکن به پایان ببریم. ما اکنون را داریم؛ دیروز یک خاطره است و نمی‌توانیم آن را تغییر دهیم؛ فردا هم بیشتر یک خیال ذهنی است. اگر به فکر دیروز و نگران فردا باشیم، ممکن است بخش بزرگی از زندگی را که در زمان حال وجود دارد، از دست بدهیم. ما به جای آن که از لحظات امروز زندگی خود لذت ببریم، نقشه‌ها‌یمان را برای آینده می‌کشیم. زیستن در زمان حال بدین معناست که ما از هر کاری که در حال انجامش هستیم به خاطر خود آن کار لذت ببریم و نه این که تنها به دنبال هدف نهایی آن باشیم. زمان برای هیچ‌کس صبر نمی‌کند؛ قدر هر لحظه را بدانیم و به معنای واقعی کلمه زندگی کنیم. باید باور داشته باشیم که توانایی آفریدن زیباترین زندگی را داریم؛ سپس با این باور زیبا، شیرین ترین لحظات را برای خود و اطرافیان مهیا سازیم.
