اجتماعی

آدم خوشبخت

آدم خوشبخت - دکتر طباطبایی
نوشته شده توسط افشین طباطبایی

آدم خوشبخت

خوش­بخت کیست و علت خوش­بخت بودنش چیست؟ اگر کمی صادق باشیم خود را نیز خوش­بخت و سعادتمند می‌دانیم؛ چون خوش­بخت بودن درواقع یک احساس زیبا و دلنشین دروني است. کافی ا­ست سعی­ کنیم این حس زیبا را در خود شکوفا نماییم.

خوب است بدانید که افراد خوش­بخت، خود را عامل بهروزی و سعادت­شان می‌دانند؛ چون به این امر واقف هستند که انسان هر آن­چه را اراده کند، می‌تواند به چنگ آورد؛ او قادر است با قدرت فکر و اندیشه­ شرایط زندگی خود را به­­ گونه­‌ای دل­خواه رقم بزند.

افراد خوش­بخت به­ خوبی می‌توانند بین تنش و آرامش، میان آن­چه دارند و آن­چه که طالبش هستند، بین امکانات و تمایلات خود، تعادل و توازن برقرار کنند. آن­ها نه تنها به سعادت و کامیابی می‌اندیشند، بلکه اصول صحیح و اساسی زندگی کردن را به ­خوبی می‌­دانند و از لحظه ­لحظه ­‌زندگی لذت می­برند و چون خوش­بین هستند، بیش­تر موارد اتفاقات خوب و زیبا برای­شان رخ می‌دهد.

آن­ها حتی از موضوعات بسیار کوچک و جزیی به وجد و نشاط می‌آیند؛ احساس رضایتمندی می‌کنند و از این بابت شاکر و سپاس گزارند و هرگز در انتظار بخت و اقبال آن­چنانی نمی­‌نشینند. در ارزیابی هدف‌ها و امکانات­شان نیز واقع‌­بین هستند؛ یا از خواسته‌­ها و تمایلات خود به­ راحتی می‌گذرند یا با سعی و تلاش مضاعف، به آن­ها جامه ‌ عمل می‌پوشانند. در ضمن به ­­خاطر ایمان و اعتقاد معنوی و طرز نگرش­شان همواره به­­ وجود و هستی‌شان معنا و مفهوم والایی می‌بخشند. این افراد لاابالی و خوش­گذران یا منزوی نیستند؛ بلکه در لحظه‌ي حال، با شرایط کنونی زندگی می­کنند. آن­ها به روابط اجتماعی خوب ارج می‌نهند و به­ خاطر همین از حمایت دوستان و خانواده برخوردارند و همواره بر این عقیده‌­اند که سایر افراد نیز برای ايشان ارزش و اعتبار قایلند و دوست­شان دارند (حتی اگر در واقعیت نيز این­گونه نباشد). مهم­تر این­که به همه ­چیز و همه­ کس با دیدی مثبت و خوب می‌نگرند.

افراد خوش­بخت، خوش­بین هستند و برای وجود خود ارزش قایلند

می­توان درباره­‌ احساس خوش­بختی، مدت­‌ها­ اندیشید؛ بدون رسیدن به یک نتیجه‌ي قطعی. احساس خوش­بختی برداشتی ذهنی و درونی ا­ست و عوامل متعددی در شکل­‌دهی آن نقش دارند که گاهی از تسلط ما خارج­‌اند. تجربه‌ی خوش­بختی در نزد انسان‌­ها متفاوت است. شاید بتوان گفت که گاهی براي درك خوش­بختي تنها کاری­ که باید کرد اندکی تأمل و غبارروبی از چشم­‌هایی­ است كه به ­رسم عادت و  به ­­سرعت و به ­­سادگی از نعمت‌های شگفت‌­آوری که پیرامون ما را احاطه کرده­‌اند، بی‌­اعتنا مي‌گذرند.

خوش­بختی و بدبختی در چیست؟

انسان، دارای خوبي و بدي ا­ست؛ هم خداجوست و هم شيطان او را مي‌فريبد؛ هم بصیرت دارد و هم جهل. معمولاً انسان‌­ها خودشان را با هم‌­نوعان خود می‌سنجند و مقایسه می‌کنند و بعد احساس خوش­بختی یا بدبختی می‌کنند. شما به ­یقین جملاتي مانند: «خوش به‌حالش؛ ای­ کاش من هم این­طور بودم و… » را شنيده‌­ايد، ولی آیا تا به حال به عمق قضیه فکر کرده‌اید؟

اگر ماشین نداشته باشيم، به­ كساني­ كه دارند، می­گوییـم که «خوش به ­­حال­شان» دیگران هم وقتی ما را می­بینند که راحت می­خوابیم، مهماني می­گیریم، با فامیل رفت و آمد داریم و همه با هم خوش هستیم، می­گویند «خوش به­ حال­ آن‌ها».

اگر يك آدم بيمار، به ­انسان سالم بگوید که «خوش به ­حالت»، این احساس بدبختی ا­ست و اگر فرد مریضي خودش را با ­کسی­ – که حال نامناسب‌­تری نسبت به او دارد – مقایسه كند و ناخودآگاه بگوید: «خوش به­ حالم که وضع من از او بهتر است» همان احساس بدبختی به احساس خوش­بختی تبدیل مي‌شود.

خوش­بختی واقعی این است که انسان، به­ گونه‌ای زندگی کند که از مسیر اطاعت حق خارج نشود و تمامی دارايي (مادي و معنوي) خود را در این مسیر قرار دهد. وقتی انسان به ­این­ مرحله رسید، دیگر داشتن و نداشتن، کم یا زیاد در نگاه‌اش بي‌­ارزش مي‌شود.

درباره نویسنده

افشین طباطبایی

افشین محمدباقر طباطبایی. نویسنده و پژوهشگر مسائل اجتماعی - روانشناختی - مشکلات جوانان. مربی مثبت‌اندیشی. شعار او این است: رهبر ارکستر زندگی خود باشید

دیدگاهتان را بنویسید