خانواده مستحکم

یکی از ویژگی‌های بارز چنین خانواده­‌هایی، شوخ طبعی است، که فضای خانه را شاد و مفرح می­سازد، و خانواده از با هم بودن و درکنار هم بودن لذت می­برند. اعضای خانواده مستحکم حداقل یک وعده غذا دور هم صرف می‌کنند، و بچه‌­ها با کمک به چیدن میز غذا و شستن ظروف و… در کارها مشارکت می­کنند.هر یک از اعضای خانواده مستحکم حق دارد که هنگام عصبانیت مثل آتشفشان فوران کند، و به مدت ۵ دقیقه با بیان آن­چه باعث عصبانیتش شده خود را تخلیه کند، ولی حق پرخاشگری ندارد. بقیه اعضای خانواده با دقت و حوصله به حرف‌های او گوش می­دهند و در صورت لزوم پاسخ می­گویند. در واقع این پاسخ­گویی بعد از فروکش کردن خشم صورت می­گیرد.

عدم بازگویی مسائل خصوصی و مشکلات خانواده به افراد غیر. اعضای خانواده مستحکم می­دانند که همواره امور بر وفق مراد و دلخواه انسان نیست. ممکن است مادر مریض شود، پدر منتقل گردد یا مصیبت بزرگ­تری اتفاق افتد؛ در این­ گونه موارد خانواده با هم­بستگی، هم­فکری و همکاری از پس مشکلات بر می‌­آیند. این مهارتی است که با تمرکز بر نکات مثبت، برقراری روابط مؤثر، اتکا به قوای روحانی و قابلیت انطباق، کسب کرده‌اند و به خوبی از پس بحران‌ها برآمده‌اند.

در خانواده مستحکم؛ خانواده مکانی است برای آسایش و آرامش، ارتقای معنوی و تجدید قوا؛ و عشق سرمایه‌ای است که والدین نسبت به یکدیگر و به فرزندان خود نثار می­کنند. امنيت روانى، تعهد و وفادارى، صداقت، اعتماد، انصاف، صميميت، سعه‌ي صدر، تفاهم و اعتماد لازمه‌ي استمرار روابط زناشويى سالم است. با رعايت اين اصول همسران نسبت به هم احساس مسئوليت می­کنند و در خانه، فضايي سرشار از امنيت عاطفى ايجاد می­شود.

مشکل يک طرف قضیه است و شيوه‌ي برخورد با آن موضوعی ديگر. در برخورد با اختلافات پیش آمده بهتر است روش مسالمت‌آميز، صميمانه و خوش‌بينانه را انتخاب کرد. عدم وجود روحيه‌ي صبر و پايداري و متانت در فراز و فرودهاي زندگي نه تنها به استمرار روابط کمکی نمی­کند، بلکه باعث از هم پاشیدگی خانواده می‌گردد. بررسی‌­های انجام شده توسط کارشناسان نشان داده؛ خانواده‌­های مستحکمی که از بحران‌های زندگی به سلامت عبور کرده و غالبا احساس خوشبختی می­کنند ویژگی‌هایی دارند از جمله:

نسبت به یکدیگر متعهدند؛ که این امر برای توفیق خانواده دارای اهمیت حیاتی است. اعضای خانواده باید خود را وقف ارتقای هر چه بیشتر رفاه و سعادت یکدیگر کنند و بقای خانواده برای­شان هدف اصلی به شمار آید. اعضای خانواده از اختصاص وقت و انرژی کافی برای ارتقای روحیه­ یکدیگر و ایجاد نشاط در کانون خانواده به هیچ وجه دریغ ­نکنند.

حضور افراد خانواده درکنارهم؛ گذراندن اوقات فراقت، تفریح، صرف غذا و امثالهم به تاثیرگذاری روابط متقابل، استحکام عاطفی و پیوندهای اخلاقی مابین اعضای خانواده کمک فراوانی می­نماید. به بیان روشنتر برای مستحکم نمودن پایه‌های کانون خانواده نیاز به صرف وقت و سپری کردن زمان کافی با یکدیگر می­باشد.

تشویق و ستایش؛ در خانواده‌ مستحکم اعضای خانواده مخصوصا پدر و مادر به جای سرزنش و عیب‌جویی‌های مداوم، در جستجوی یافتن نکات مثبت فرزندان هسنند تا آنان را مورد تشویق و تمجید قرار دهند. بعد از یک روز کاری اعضای خانواده وقتی به یکدیگر می­رسند هر یک درصدد یافتن نکته‌ای مثبت در رفتار و کارهای روزانه دیگری است تا با مورد توجه قرار دادن آن نکته و بازگو کردن آن روحیه یکدیگر را تقویت کنند.

عدم سوء­تفاهم؛ به اعتقاد روان­شناسان ارتباط مؤثر به ایجاد حس تعلق کمک می­کند و تحمل شکست‌ها و بحران‌های شدید را آسان می‌سازد. خانواده‌های مستحکم بر این نکته تاکید می­کنند که ارتباط خوب به راحتی ایجاد نمی­گردد بلکه به مرور زمان و با تداوم و تمرین به وجود می­آید. ارتباط صحیح به معنی از بین بردن سوء ­تفاهمات است. اعضای خانواده مستحکم، برای درک هر چه بهتر یکدیگر تلاش می­کنند.