عشق و نفرت

آيا مي‌توانيم در برابر وسوسه­ سرزنش ديگران و خودمان – كه به آن عادت داريم – مقاومت نماييم و در زندگي روابطي سرشار و آكنده از آرامش به ­وجود آوريم؟
هر يك از ما در انتخاب آزاديم، يا بايد عشق را برگزينيم يا نفرت. اگر دنبال نفرت باشيم، بدبختي، خشم، اضطراب، دلشوره، ناراحتي و عذاب، ياران هميشگي روح و ذهن‌مان خواهند بود.
رهاكردن نفرت و خشم و گرویدن به عشق و مهر، زندگي را تغيير مي‌دهد. گذراندن هر روز زندگي بدون داوري، خشم و سرزنش خود يا ديگران دشوار است چون به آن عادت داريم؛ اما اگر تصميم بگيريم كه از جهنم آزاد شویم، ضروري‌ است كه در اين راه شجاع و استوار و محكم باشيم.
زندگي در دستان ماست؛ پس جایز نیست که ديگران را سرزنش كنيم. در ذهن و دل، دنبال حس نفرت نگرديم و امروز را با آرامش شروع كنيم؛ امروز را عشق بورزيم و به اولين كسي كه بعد از خواندن اين جملات؛ بر می­خوریم  لبخند بزنيم. براي عشق ورزيدن، محبت كردن و ابراز مهر نمودن قرار نيست كارهاي خيلي بزرگ كرد؛ يك سيني چاي براي افراد خانواده، لبخند زدن به همكاران، چند تلفن كوتاه به افراد فاميل، جواب گرم و صميمي­ دادن به ارباب‌ رجوع، يك شاخه­ گل كوچك براي همسر، يك خسته نباشيد، يك خدا قوت، يك احوال­پرسي، يك سلام‌ عليك گرم و… کافی­ است.
بسياري از مردم عشق را زيرکوهي از نفرت پنهان کرده­ اند. نفرت ورزیدن بسيار راحت است؛ همان­گونه که ویران کردن سهل و آسان می­باشد. ما انسان­ها در زندگي مي­توانيم از خيلي چيزها متنفر باشيم و با دست خود عشق را از بین ببریم.
هنگامي­كه توانستيم خود را عوض كنيم‌ و ديدمان را نسبت به دنيا تغيير دهيم و همه ‌چيز را جور ديگري دیدیم، نكات مثبت هر موضوع و رویدادی به چشم­ مان جلوه مي‌كند؛ آن وقت به­ جاي زباله­ های غلطان در جوي آب، شاخه‌ها و آسمان آبي را خواهيم ديد. اختيار زندگي را به­ دست خواهيم گرفت. شهامت و نيرو خواهيم يافت، تا كوشا و هوشيار باشيم. امواج عشق، دوستي، بخشايش و مهرباني را منتشر و هر روز براي آرامش و معرفت و حمايتي كه از خدا مي‌گيريم، شكرگزاري ­خواهیم کرد.
اگر کمی فكر كنيم خيلي بهتر از این­ها می­توانیم به دیگران مهر بورزيم. اگر ياد بگيريم که عشق بورزيم، ديگر سرزنش كردن، نق‌زدن و ايراد گرفتن را – كه ريشه در منفي‌بافي و ذهن خراب و بدبختي و خشم دارد – كنار مي‌گذاريم.
ياد بگيريم به صداي نفس كشيدن خود گوش بسپاريم؛ وقتي به اين­كار عادت كرديم، كم‌كم وسوسه مي‌شويم به نداي دروني­مان هم گوش­ دهيم و آرام‌آرام به ديگران هم با عشق گوش خواهيم سپرد.
بايد ياد بگيريم و هميشه به­ ياد داشته باشيم كه بدون خشم و سرزنش­ كردن به حرف‌هاي ديگران توجه کنیم. بنيان اصلي تمام روابط مبتني بر عشق همين است. فراموش نکنیم که گوش دادن نوعي هنر است؛ با كلمات، سكوت و نيز با توجه نشان دهيم كه به ديگران به اندازه­ خودمان علاقه‌مند هستيم.