حجاب حکومتی!!
با وجود دستگاه‌های عریض و طویل فراوان و صرف بودجه‌های هنگفت در چهار دهه گذشته جهت مقابله با بدحجابی، اگر نگوییم تمامی سیاست‌ها ولی بیشتر آن‌ها چون دستوری و آمرانه بوده است با شکست مواجه شده‌اند. موضوع عدم اختلاط بانوان و آقایان در محیط‌های کاری و طراحی لباس‌های ویژه و یک شکل با رعایت اصول اسلامی برای بانوان و آقایان در ادارات از مهمترین مباحثی است که به شکل قانون حجاب و عفاف به دستگاه‌ها ابلاغ شده اما واقعیت این است که دستگاه‌های دولتی انگیزه‌ای برای اجرای آن ندارند.
اصرار و پا فشاری صرف بر ظواهر، تکیه بر شعارهای مختلف، آن هم با رنگ و بوی سیاسی و عدم توجه به ریشه‌ها و تعمیق باور مردم به حجاب هرگز وضعیت حجاب جامعه را بهبود نحواهد بخشید. شاید یکی از مهمترین دلایل بی‌توجهی روزافزون به حجاب در دو دهه‌ی اخیر، کاهش قبح و زشتی این عمل، در نظر افراد جامعه باشد. موضوع این است که خانواده و مدرسه نتوانسته‌اند باور حجاب را در دختران تعمیق کنند. نمی‌توان حجاب را به زور در میان دختران و بانوان ترویج نمود. اعتقاد و باور موضوع بسیار مهمی است و نباید از کنار آن به سادگی عبور کرد.
گرچه عفاف و حجاب یک ارزش انسانی و توحیدی است، ولی در جامعه ایران به‌واسطه‌ی تبدیل شدن به قانون و اجبار حکومتی دیگر در نزد قاطبه‌ی مردم به‌عنوان یک ارزش انسانی تلقی نمی‌شود، ازاینرو با چنین نگاهی تعارض و اختلال تربیتی در کانون خانواده به وجود مي‌آيد. یعنی الگوهای رفتاری آمرانه پاسخگوی نیازهای زنان جامعه ایران نمی‌باشد.
خانواده کانون باورسازی و پرورش و تربیت انسان است و اگر این نقش و وظیفه از خانواده گرفته شود و به شکلی فرمایشی در صدا و سیما و دروس مدارس با باید عرضه شود، نتیجه‌ی مطلوبی نخواهد داشت. اساسا هر بایدی تمردزا است وقتی مسائل اعتقادی و باورهای ارزشی توسط معلمانی که معمولا چندان جاذبه‌ای در دانش‌آموز هم ایجاد نمی‌کنند، به صورت دروسی که باید امتحان بدهند عرضه می‌گردد، نتیجه همین می‌شود که دخترانی که خودمان سال‌ها هزاران مطلب باورناپذیر به زور به خوردشان داده‌ایم را در خیابان‌ها به جرم بدحجابی دستگیر کنیم.
البته نباید منکر شد که؛ ضعف اعتقادي والدين نیز یکی از دلايل انتقال ناقص فرهنگ عفاف و حجاب به فرزندان است، به همین خاطر خانواده‌ها اغلب فرزندان خود را به تلویزیون، فضای نت و غيره می‌سپارند، و این موضوع برای کسی که اعتقاداتش نهادینه و عمیق نشده باشد، خطرناک است.
عملکرد مثبت یا منفی حاکمان در رفتار اجتماعی شهروندان تاثیر بسیار زیادی دارد. مشاهده فساد سیاسی، مالی، اداری، اقتصادی مردم و جوانان را مأیوس می‌سازد، از شادابی، نشاط و معنویت باز می‌دارد، و به ناهنجاری‌های اخلاقی و سرخوردگی اجتماعی می‌انجامد. امر به معروف و نهی از منکر درخصوص بد حجابی یا ناحجابی باید نسبت به ریشه‌های پیدایش آن صورت گیرد نه برخورد سلبی با چند دختر و زن جوان به صورت سلیقه‌ای.
مسئله بی‌حجابی یا بدحجابی یک مسئله فرهنگی است و برخورد با آن بیش از آن که مربوط به نیروی انتظامی باشد، برعهده مسئولان فرهنگی و روشنفکران فرهنگ عمومی جامعه است. حجاب به هیچ‌وجه نباید يك امر حكومتي تلقي شود؛ عفاف و حجاب يك موضوع بنيادي در کانون خانواده و مرتبط با باورهای انسانی است.
