اجتماعی

پنجره­ خوش­بختی

پنجره­ خوشبختی - دکتر طباطبایی
نوشته شده توسط افشین طباطبایی

پنجره­ خوش­بختی :
این لحظه‌­های گذرا متعلق به ماست. ثروت و دارایی ما همین ثانیه­‌هاست. اگر همه­ سرمایه و ثروت­‌هاي دنیا را به ما بدهند به­ اندازه­ این دقیقه‌­هایی که چنين شتابان می­گذرند و هرگز باز نمی­گردند، ارزش ندارند. قيمت واقعي هر لحظه از عمر ما چه ­قدر است؟ اگر بخواهيم دقيقه‌­هاي عمرمان را بشماريم و براي آن نرخ تعيين نماییم چه مبلغي پيشنهاد مي­كنيم؟ مطمئن هستم رقم بسيار پاييني خواهيم گفت؛ مي­دانيد چرا؟ چون قدر و منزلت خودمان را نمي­دانيم؛ باور نداريم چه اندازه وجودمان در اين دنيا ارزشمند است.

اگر بتوانیم جایگاه و مقام انسانی­- که خداوند متعال به ما ارزانی داشته است را درک کنیم و برای خود احترام قایل شویم، آن­گاه باور خواهیم کرد که باید بخشنده و مهربان بود؛ دلی را نرنجاند؛ قلبی را نشکست و آبرویی را نریخت. براي بخشنده بودن لازم نیست، پول­دار باشیم؛ یک نگاه از سر مهر، واژه‌های زیبا، تبسمی دوستانه، سلامی به همسایه، دستی که برای فشردن دست ديگران به سوي­شان مي­بريم و لبخندی که بر­لب داريم، همه این­ها هديه ­ای­­­ست که می­توانیم در دقایقی كوتاه از عمرمان به­ دیگران ارزانی داریم. گستردن مهر و بخشش مهرباني در حقيقت خوشی را دو چندان می­کند و خوش­بختی را در دل ما بارور می­سازد. هرگاه نِق نزنیم، چیزهای منفی را دور و بر خود نبینیم، یا برای­مان بی اهمیت باشد، آن­وقت پای در راه خوش­بختی واقعی گذاشته‌‌ایم و از پنجره­ خوش­بختی به زندگی می‌نگریم.

«خوش­بختی به تعداد آدم‌های روی زمین معنی دارد»

پنجره­ خوش­بختی چیست؟. خوش­بختی پذیرفتن این واقعیت است که هیچ انسانی کامل نیست و امكان دارد خطا کند و گذشته را ببخشد تا تجارب دردناک تکرار نگردد؛ یعنی شکر­کنی که زنده‌­ای؛ احساس­ داری؛ دوستت دارند و در قلب خود عشق داری. همیشه باید به پایین‌­تر از خودت نگاه کنی؛ اگر پا داری به آن­که پا ندارد و اگر پا نداری به آن­که دست ندارد؛ اگر دست نداری به آن­که از گردن فلج است و اگر فلجی از نفس کشیدنت لذت ببري.

«به­ خاطر نداشتن کفش، بسیار ناراحت بودم و از خداوند گله و شکایت می­کردم تا این­که در شهر مردی را دیدم که پا نداشت؛ خجل شدم؛ فهمیدم که ناسپاسی کرده‌ام و بزرگترین نعمت خداوند یعنی سلامتی را فراموش کرده‌­ام». (گلستان سعدی)

می­توان درباره­ احساس خوش­بختی، مدت­‌ها­ اندیشید؛ بدون رسیدن به یک نتیجه­ قطعی. احساس خوش­بختی برداشتی ذهنی و درونی­ است و عوامل متعددی در شکل‌­دهی آن نقش دارند که گاهی از تسلط ما خارج‌اند. تجربه خوش­بختی در نزد انسان‌ها متفاوت است. شاید بتوان گفت که گاهی براي درك خوش­بختي تنها کاری­ که باید کرد اندکی تأمل و غبارروبی از چشم­‌هایی است كه به رسم عادت و  به­­ سرعت و به­­ سادگی از نعمت­‌های شگفت‌آوری که پیرامون ما را احاطه کرده‌اند، بی‌اعتنا مي­گذرد.

هر کجا هستم، باشم؛ آسمان مال من است

پنجره، هوا، عشق، مال من است

پنجره­ خوش­بختی کجاست؟ همیشه خوش­بختی را پشت پنجره، توی­ خانه دیگران، در کشورهای خارج و…­ می­دیدم؛ هر وقت­ی که به ­غریبه‌­ها یا دوستانم نگاه­­ می­کردم برق شادی و خوش­بختی در چشمان­شان مرا به رویا می­برد. مدام در پی خوش­بختی می­دویدم و تصورم این بود که برای سعادتمند شدن باید عزم سفر کرد؛ گویی­­ که خوش­بختی جایی دیگر، آن­ سوی آب­ها بود. پیوسته شنیده بودم که زندگی در اروپا، آمریکا، استرالیا، کانادا و حتا آسیای جنوب شرقی بسیار خوب و راحت است. دراین کشمکش درونی، دوستی را دیدم آرام و رها؛ نه دچار بازی­های پیچیده­ روزمره بود و نه در جست­جوی خوش­بختی. شگفت‌زده پرسیدم:«تو چگونه­­ این­قدر آرام هستی؟ درکدام سفر به اروپا خوش­بخت و درکدام معامله ملکی پول­دار شدی؟ خوش­بختی چه شکلی دارد»؟

خندید و گفت: «تو هم مي­تواني خوش­بخت باشي؛ به ­­خودت نگاه­­ كن؛ به­ جواني­ات، زيبايي‌ات، قدرت ­فكري و داشته‌هايت، آن­‌وقت مي­فهمي تا چه حد خوش­بختي». بعدها سفرها كردم؛ کشورها ، شهرها و آدم­‌های بسیاری را از نزدیک دیدم؛ کسانی که به امید یافتن سعادت و کامیابی از خانه رخت بربسته و سال‌ها در پی­ آن، ­آواره بودند؛ فارغ از روزها و لحظاتی ­که در گذرند. حال هر وقت از کسی می­شنوم که قصد مهاجرت دارد، آه از اعماق وجودم برمی­آید؛ همه به ­­دنبال زندگی بهتر،  راحت­تر، آسوده­‌تر، آینده­­­ خوب و چيزهاي دیگر می­روند؛ غافل از اين­كه خوش­بختي نزديك ما و درون ماست.

درباره نویسنده

افشین طباطبایی

افشین محمدباقر طباطبایی. نویسنده و پژوهشگر مسائل اجتماعی - روانشناختی - مشکلات جوانان. مربی مثبت‌اندیشی. شعار او این است: رهبر ارکستر زندگی خود باشید

دیدگاهتان را بنویسید