روزنامه: گذر زمان در زندگی
گذر زمان در زندگی
روزنامه: گذر زمان در زندگی
کودکان خود را تمام و كمال در زمان حال غرق میکنند و به طوركامل درگیر فعالیت کنونی خود هستند؛ این فعالیت میتواند خوردن بستنی تماشای یک گربه، نقاشی کشیدن، خاک بازی، کارتون نگاه کردن یا هرچیز دیگر باشد. بچه هاي خردسال از اتفاقات كوچك مثل ديدن پدر و مادر يا خوردن بستني شاد ميشوند و راه هاي زيادي براي نشان دادن خوشحالي شان دارند، و بيشتر از خنديدن استفاده ميكنند. كودكان نگران نداشته ها نيستند، اما با گذر زمان هرچه بزرگتر می شوند و به اصطلاح عاقلتر (گويي مثل آدم و حوا كه به دنبال عاقل شدن از بهشت رانده شدند) اسير عقل ميگردند و هنر فکر کردن و نگران بودن در یک لحظه را فرا میگیرند و در اين مسير فراموش ميكنند كه زندگي، خود به تنهايي مي‌تواند اتفاقي شاد باشد.
اغلب پدر و مادرها به مشکلات گذشته و مسایل آینده، اجازه تجمع در زمان حال را میدهند و بدین ترتیب زمان حال، که در کودکی در آن می زیستند، را به سادگی از دست میدهند؛ همینطور یاد میگیرند که لذت و شادی های خود را به تعویق بیاندازند و همواره به امید آینده بنشینند.
دانش آموز دبیرستانی با خود میگوید که وقتی مدرسه را تمام کنم و وارد دانشگاه شوم آن وقت خوشبخت میشوم. وارد دانشگاه میشود و با خود میگوید که وقتی مدرکم را بگیرم دیگر هیچ غمی نخواهم داشت. بالاخره مدرکش را هم میگیرد، ولي تا وقتی شغل مناسب ندارد احساس خوشبختی نميکند. کاری نیز پيدا میکند، اما هنوز هم خوشبخت نیست. با گذشت سال های پیاپی او خوشبختی، شادی و آرامش خود را مرتب تا زمان ازدواج، خانه دار شدن، یا خارج رفتن و پولدار شدن به تعویق می اندازد، و بیشتر اوقات به فکر آینده است و به خود اجازهی شادی سعادتمندانه نمیدهد. تمام لحظه های او صرف نقشه کشیدن برای آینده ای متفاوت میشود که هرگز از راه نمیرسد.
آیا داستان زندگی من و شما هم از این نوع است، که شاد زیستن خود را به آینده ای دور دست موکول کرده ایم یا میکنیم؟! یکی از جلوه های آرامش بر اساس میزان توانایی زیستن در لحظه حال مشخص میشود؛ صرفنظر از آنچه دیروز رخ داده و فردا ممکن است اتفاق بیفتد. حال، زمانی است که ما در آن به سر ميبریم. از این دیدگاه کلید شادی و خرسندی، متمرکز ساختن ذهن بر لحظه اکنون است.
زیستن درحال، به معنی دلپذیر نمودن لحظه جاری، به جای دور انداختن آن است. این تصمیم ماست که لحظه به لحظه زندگی را واقعاً زنده باشیم؛ لذت ببریم و شادمانه زندگی کنیم. هرگاه در حال زندگی کنیم، ترس را از ذهن خود میرانیم؛ زیستن در حال به معنای حرکت کردن بدون ترس از عواقب است، به معنای تلاش کردن به خاطر نفس مشغول بودن است.
انسان هایی که فعالیت و امورشان را با نگرش و باورهای مثبت آغاز میکنند، دستاوردهای مثبتی به دست می آورند؛ آنها چون اعتقاد دارند که موفق میشوند، پس به پیروزی میرسند. انسان های پیروز ابتدا در ذهن خود برنده میشوند؛ سپس این موفقیت را در صحنه زندگی به دست می آورند. زیستن را باید از پرندگان آموخت که از ناملایمات مسیر، هراسی ندارند و با حرکتی گرچه غریزی، اما مثبت رو به جلو ميروند.
