چگونگی زندگی در لحظه حال

چگونگی زندگی در لحظه حال به ما مربوط است. اگر آن را آموختیم، در حقیقت، لحظه دیگری وجود ندارد که بتوانیم در آن زندگی کنیم.

تنها حال است که وجود دارد. آینده هم لحظه حال دیگری است که وقتی برسد، در آن زندگی خواهیم کرد. مساله این است که بیشتر ما، از نظر عادت فرهنگی، بر روی «حالا»، تأکید نمی کنیم. ما معمولا یاد نگرفته ايم از روند زندگي خويش خرسند باشيم و آنقدر دنبال: شغل، درآمد، فرزندان، بازنشستگي و غيره هستیم كه اگر همه آنها را كنار هم بگذاريم، متوجه مي شويم كه در واقع هميشه خود را براي پايان زندگي خويش آماده کرده ایم.

علت اين بي توجهي، مصرف گرايي است. اغلب ما به طور باور كرده ايم اگر فلان اتومبيل، خانه، شغل، وسايل منزل و موقعيت را داشته باشيم به هدفمان رسيده ايم، ازاین رو همواره به دنبال به دست آوردن آنها هستيم، به طوري كه هدف ما به جاي زندگي كردن، داشتن و به دست آوردن ماديات زياد و موقعيت هاي بالاتر است.

مصرف گرايي باعث شده زمان خوشحالی خود را به تعویق بیاندازیم تا…

-همسر مناسب پيدا كنم

– بچه هايم ازدواج كنند

– بچه ها يم در تحصيل موفق شوند

-شغلي مناسب و با درآمد كافي به دست آورم

-اتومبيل داشته باشم

-خانه داشته باشيم.

– پول حسابی جمع کنم.

ولي واقعيت ها و آمار و مطالعات نشان مي هد، وقتي خانه و اتومبيل خريديم، شغل مناسبي به دست آورديم و به ساير آرزوهایمان هم رسيديم، اغلب خوشحال نيستیم، كه دليل آن عدم حضور در لحظه حال است، زيرا زندگي فقط در لحظه حال وجود دارد و اگر مهارت حضور در زمان حال را نداشته باشيم، حقيقتاً زنده نيستيم.

براي داشتن لحظات سرشار از شادماني حقيقي بايد:

– خودمان باشيم، نه كپي اين و آن

– خود را دوست بداریم، به خود احترام بگذاریم و زندگي را ضيافتي بزرگ بدانیم كه خداوند ما را به آن دعوت كرده است.

دوری جستن از لحظه حال، در فرهنگ ما، تقریباً مثل نوعی ترس است که همواره در هر شرایطی زمان حال را فدای آینده می کنیم، و اغلب با این طرز تفکر، نه تنها از انرژی موجود در شادی های لحظه حال دوری میجوییم، بلکه وقتی زمان آینده هم فرا برسد (تبدیل به زمان حال شود) دوباره ما ظرفیت آن را برای تدارک آینده بعدی مصرف خواهیم کرد.

یعنی مدام بسیاری از کارهایی که باید امروز انجام دهیم و دنیا پتانسیل آن را برایمان فراهم کرده بی خود و بی جهت و به بهانه های واهی به فردا موکول می کنیم و فرداها هم چنان تداوم دارند (ولی نه همیشه) واحد گذر زمان؛ در لحظه حال است، که می تواند زیباترین تجارب را برایمان رقم زند؛ مشروط بر اینکه اجازه دهیم در آن غرق شویم، و از انرژی ذاتی آن نهایت بهره را ببریم و گذشته را به فراموشی بسپاریم. آینده به موقع میرسد. آرزوها، امیدها و افسوس خوردن ها، عادیترین و خطرناک ترین تاکتیک ها، برای تخریب و انهدام لحظه ها زمان حال بشمار می آیند.