نگرش مثبت به مواد

نگرش مثبت به مواد :

 افرادی که نگرش­ و باورهای مثبت یا خنثی به مواد مخدر دارند، احتمال مصرف و اعتیادشان بیش از کسانی است که نگرشی منفی دارند. نگرش مثبت معمولاً عبارت است از: کسب بزرگی و تشخص، رفع دردهای جسمی و خستگی، کسب آرامش روانی، توانایی مصرف مواد بدون اعتیاد و… بعضی افراد در موقعیت­‌ها یا شرایطی قرار دارند که آنان را در معرض خطر مصرف مواد قرار می­دهد مثل: خشونت‌های دوران کودکی و نوجوانی، ترک تحصیل، بی‌سرپرستی، بی‌خانمانی، فرار از خانه، معلولیت جسمی، ابتلا به بیماری­‌ها یا دردهای مزمن، حوادثی مانند از دست دادن نزدیکان، بلایای طبیعی ناگوار که منجر به واکنش­‌های حاد روانی می­شوند. مواد مختلف نیز تاثیرهای متفاوتی بر وضعیت فیزیولوژیک و روانی فرد دارند، به طور مثال: هروئین و کوکائین سرخوشی شدید، الکل آرامش و نیکوتین مختصری هوشیاری و آرامش ایجاد می­کند.

دسترسی آسان به مواد مخدر مشکل بزرگی است، این که چرا برخی افراد از مواد دوری نمی‌کنند به نوع نگرش‌شان برمی‌گردد. بعضی‌ها معتقدند با یکی دو بار مصرف معتاد نمی‌شوند در حالی که همه افراد مثل هم هستند و وقتی در این وادی بیفتند گرفتار می‌شوند. مشکل هم همین باورهاست، باید افراد را آگاه کنیم. در جامعه افراد خوب و سالم وجود دارند، در مقابل عده‌ای آسیب‌رسان هم داریم. باید روی آگاهی افراد جامعه کار کرد.مطالعات نشان داده چون اعتیاد مثل هر ناهنجاری دیگری حاصل جوامع بشری است؛ نمی­توانیم با روش­‌های انفعالی صرف جلوی گسترش آن را بگیریم. تاریخ نشان داده که آموزش و بالا بردن میزان شناخت و آگاهی مردم، خطر ناهنجاری‌های در کمین را (در همه­ زمینه‌ها) کاهش می­دهد.

در پژوهش‌ها مشخص شده نقطه ضعف اصلی معتادان کمبود اعتماد به نفس است. یعنی اگر به توانیم این نقیصه را در معتادان برطرف کنیم، یا مهارت­‌های کسب و افزایش اعتماد به نفس را به آن­ها آموزش دهیم، درحقیقت کمک و خدمت بسیار بزرگی در حق ایشان کرده‌ایم.

عوامل زیادی در رشد اعتماد به‌نفس موثرند. نیت والدین در بروز احساس­شان به فرزندان، به­ خصوص در سنین پایین، نقشی قاطع و اساسی دارد. کودکان چون همواره احساسات مثبت دریافت می­کنند، استحکام روانی پیدا می­کنند. اگر یک یا هردو والدین انتقاد یا حمایت بیش از حد بکنند و تلاش­‌های فرزندشان را به سوی استقلال تشویق نکنند (یا در مقابلش مقاومت کنند)، امکان دارد فرزند احساس بی‌عُرضگی، فرومایگی یا فرودستی و درجه دو بودن کند. اما اگر والدین تلاش‌های کودک را برای اتکا به خود تحسین و ترغیب نمایند و حتا زمانی که اشتباه می­کند به او عشق بورزند، اعتماد به‌نفس فرزند نتیجه­ طبیعی این رفتار خواهد بود.

تا احساس «نمی­توانم» با ماست، عدم اعتماد به‌­نفس هم در ماست. کسانی که اعتماد به‌نفس ندارند، نه تنها روش‌های درست کسب انرژی (کارمایه) را نمی­دانند، بلکه اغلب هم در راه­‌های منفی، انرژی­شان را از دست می­دهند. بسیاری از افراد، حتا آن­هایی که خوش برخورد و صمیمی به ­نظر می­رسند، با ضعف اعتماد به‌نفس دست به گریبانند. اما خوش­بختانه می­توان گام‌های اولیه­ را برداشت تا احساس بهتری نسبت به خود داشت و در مسایل اجتماعی آسوده‌­تر بود.