اتفاقی که معمولا در ذهن هر انسانی می افتد، نقب به گذشته یا پرواز به آینده است؛ که هر دو انرژی و پتانسیل ناب ذهن را زایل و نابود می‌کنند، این کُنش ها ریشه بسیاری از اضطراب ها و نگرانی‌های انسان هم هست. با مدیریت و نظارت و ایجاد الگوهای صحیح ذهنی می‌توان جلوی سفر در خاطرات گذشته و مرور تلخی‌ها و دردها و شکست‌ها و ناکامی‌ها را گرفت، و به نوعی از سقوط به عمق پریشانی جلوگیری کرد. باور داشتن به اینکه گذشته قابل برگشت و ترمیم نیست، انرژی آن تمام شده و دیگر فاقد پتانسیل می‌باشد، فرمول زیربنایی حل بسیاری از مشکلات روانی انسان می‌باشد.
با مدیریت صحیح ذهن می‌توانیم انرژی زنده و تپنده زمان حال را با توجه و عبرت از تجارب گذشته ای که داشته ایم و درس گرفتن از آن به گونه‌ای ارزشمند مصرف کنیم و از فیلتر زمان حال چراغ آینده ای درخشان را روشن سازیم.
درباره آینده هم وضع تقریبا بر همین منوال است. هنوز انرژی وقایع زمان آینده حاصل نشده، نطفه آن بسته نشده، سرنوشت آن معلوم نیست، رقم نخورده است، پس اگر برای رویدادهای آینده دست به تخیل بزنیم، تصویرسازی‌های بیهوده و خیال پردازی کنیم، دراصل، به واسطه تولید انرژی کاذب و مخرب، سبب نگرانی، اضطراب، دلشوره و… می‌شود. یعنی بریدن ما از واقعیت، اختلال درست کردن برای خودمان است. دو عنصر گذشته و آینده و عدم مدیریت آنها، انرژی زنده و تپنده و حیاتی زمان حال، که سرمایه اصلی ما در آن موجود است را مورد حمله قرار می‌دهند و ارتباط واقعی ما با محیط اطراف را دچار اختلال و آشفتگی می‌کنند.
ما انسان‌ها به احساسات نیاز داریم و نمی‌توانیم بدون احساسات و فقط با عقل و منطق زندگی کنیم. یکی از روش‌های مدیریت احساسات این است که جلوی گسترش افکار منفی و مخربی که ذهن را آلوده می‌کنند و به ما آسیب می‌رسانند را بگیریم. آموزش مثبت نگری و خوش بینی بسیار پُر اهمیت است (در موارد زیادی ورزش راه درست و روشنی به سوی مثبت اندیشی دارد). هرچه اجازه ورود، حضور و رشد افکار منفی در ذهن را بدهیم و به دنبالش رفتارهای نادرست انجام دهیم، عمیقتر تحت تاثیر قرار می‌گیریم. افکار منفی و رفتارهای ناشی از آنها را باید آگاهانه با افکار و رفتارهای مثبت جایگزین نماییم. پیشنهاد این است که به زندگی مانند یک ورزشکار تازه کار نگاه کنیم که یادگیری برای او پایانی ندارد.
باید در هر اتفاق و رویدادی به دنبال معنی اش بود
باید احساسات مثبت بیشتری در زندگی‌مان به وجود آوریم تا احساسات منفی را کاهش دهیم. کجا می‌توانیم لحظات مثبت را تجربه کنیم؟ در باشگاه، در میدان ورزش، هنگام تماشای یک مسابقه؛ به طورکلی هر رویدادی که مربوط به ورزش باشد، مستقیم و غیرمستقیم سرشار از بار مثبت و نیرویی حیات بخش است.
بهترین کار برای این موضوع ورزش کردن است. وقتی ورزش می‌کنیم همه هوش و حواسمان شش دانگ، متوجه تمرین و بازی است، یعنی مجبوریم ناخودآگاه در زمان حال، باقی بمانیم و تمام انرژی ذهن خود را معطوف کاری کنیم که مشغول انجام اش هستیم. از منفی بافی‌های بیهوده آینده و یا حسرت‌های بی‌ارزش گذشته رها خواهیم بود.
