مشاهیر
برای هرچه سرشارتر کردن زندگی باید با نگاهی تازه و نو به دنیای پیرامون و وقایع آن بنگریم. انسان‌های بزرگ (اغلب مشاهیر) با هماهنگی میان ذهن و جسم زندگیشان را به یک اثر هنری قابل الگوبرداری برای دیگران تبدیل میکنند. اگر سرگذشت مشاهیر؛ مردان و زنان بزرگ تاریخ؛ از فلاسفه، دانشمندان، ورزشکاران، هنرمندان، سیاستمداران نامدار، مخترعین، نویسندگان و… را مطالعه کنیم؛ درمی‌یابیم که آنان در ناز و نعمت به آن نتایج و عظمت نرسیده‌اند، بلکه افرادی بودند که با سختی‌ها و ناملایمات و مشکلات و رنج‌های بی‌شمار دسته و پنجه نرم کرده و طعم شکست را بارها چشیده‌اند، از دره های ناکامی عبور کرده تا قله‌های سرافرازی را فتح کنند، ولی با این وجود هیچگاه از پا ننشستند.
آنها (مشاهیر) عادت به غُر زدن و شکایت از سختی و رنج راه و گله از مشکلات نداشتند، به مصایب و دردها خو گرفته بودند، و به اصطلاح اهل مبارزه در میدان نبرد بوده‌اند، و جوامع بشری به نوعی مدیونشان است، اگر قرار بود مشاهیر منفی‌نگر باشند و اژدهای سه سر (نمیتوانم- نمیشود- نمیگذارند) در ذهن شان حاکم باشد، قطعا نمی‌توانستند شهرت پیدا کنند و برگی از تاریخ را ورق بزنند.
مشاهیر نقاط ضعف و کاستی‌ها را میدیدند و با مشکلات زیادی روبرو می شدند، ولی با روشن‌بینی در صدد رفعشان گام برمیداشتند و نسبت به چشم اندازهای بلند پیش رویشان مثبت‌اندیش بودند.
