قانون جاذبه هستی

در طول روز، در محل­ كار يا هرجاي ديگری كه هستيم، باید حواس­مان باشد که در ذهن­مان چه مي­گذرد؟ آیا ذهن خود را درگیر چیزهای ناپسند و بد کرده؟ یا به موارد مثبت و خوب فکر می­کنیم؟ آیا مي­توانيم خودمان را برای رسیدن به خواسته­ هاي مثبت تشویق ­کنیم و یا ممکن است به خاطر چیزهای بدی که اتفاق می­افتد خود را سرزنش نماييم؟

هر انسانی به­ ندای درونی خود بیش از هر چیز دیگری گوش می­دهد. آن­ چه ندای درونی­مان می­گوید به گذشته­ ما بستگی دارد که شامل تجارب و خاطرات است. اگر دوران کودکی خوبی داشته­ ایم که ما را مهم دانسته، و مدام تشویق و تحسین می­کردند، به احتمال زیاد دیدگاه مثبتی داریم؛ اما اگر مرتب مورد سرزنش، زورگویی، تحقیر و بدرفتاری قرار گرفته ­ایم ممکن است فردی منفی­ نگر باشیم. نگاه ما (بد یا منفی) هر چه باشد، با تغییر آن می­توانیم احساسات­مان را هم عوض کنیم.

بيش­ترآدم­ها فکر­شان را معطوف ­موضوعات موجود و ملموس مي­كنند؛ ولي اگر دل­مان چیزی را بخواهد و همیشه به ­آن فکر کنیم؛ به ­طوری­که آرزوي­مان شود، قانون جاذبه هستی همان را به ما می­دهد. این قانون می­گوید: هر چیزی را که وارد زندگی­مان می­شود، خودمان جذب کرده ­ایم یعنی آن­چه ­را که در ذهن­مان می­گذرد هم خودمان جذب می­کنیم. قانون جاذبه اهمیتی نمی­دهد که چه چیزی را خواسته یا نمی­خواهیم. حتا وقتی به ­موردی فکر یا نگاه می­کنیم – که براي­مان اهميتي ندارد- در حقیقت آن­را به ­طرف ذهن­ خود مي­كشيم؛ يعني قانون جاذبه در حال فعاليت است.

هرچیزی را چه ببینیم چه به­­ خاطر آوریم یا تصور کنیم، به ­­نوعي در حال پيروي از اصول اين قانون هستيم، و هرگاه این تمرکز همراه با احساسات شدید باشد جذب آن سریع­تر خواهد بود. مراقبت از افکار، کار سختی به ­نظر می­رسد؛ اما احساسات در درك افكار كمك بزرگي به ما مي­كند. وقتی موضوعی را در ذهن تجسم می­کنیم، در حقیقت آن­ را پدید می­آوریم؛ یعنی روی نتیجه­ پایانی متمرکز می­شویم. زمانی­ که خودمان را در وضعیت مورد علاقه­ تصور کنیم شاید آن شرایط  فراهم ­شود. تصویرسازی ذهنی؛ احساس لذت درونی، بینش درونی و آرامش درونی را فراهم می­سازد.